Gooijer ziet: Hopkins’ acteren in Westworld geanalyseerd

 

De lawine van raadsels en concepten die Westworld al na vijf afleveringen is, doet sommigen vrezen voor eeuwig onopgehelderde toestanden à la de ijsbeer in Lost. Hypnotiserende televisie is Westworld beslist, maar het is goed dat temidden van dat inderdaad nogal uitwaaierende verhaal een paar zeer concrete personages de kijker houvast bieden. Niet altijd door wat ze doen of zeggen, want dat is flink raadselachtig, maar wel door hun krachtige persoonlijkheid, hun présence.

Het personage van Dr Robert Ford, de door Anthony Hopkins gespeelde wetenschapper die het brein is achter de robots, lijkt inmiddels een andere agenda te hebben dan de financiers die hem en zijn creaties opkochten voor hun liederlijke high-concept pretpark. Ford is een belangrijk anker voor de kijker en onze voornaamste hoop op duidelijkheid; hij is de enige die wel precies moét weten wat er in hemelsnaam echt aan de hand is in Westworld.

In de scène tegen het eind van aflevering vier waarin hij door Theresa Cullen, die op de hand van de financiers is, terecht wordt gewezen, liet hij eindelijk zijn intenties en zijn macht doorschemeren. En hoe. Niet alleen door woorden maar ook door veelzeggende blikken, pauzes, klemtonen en ijzingwekkende glimlachjes. Cullen en de kijker raken in de paar minuten die de scène duurt, danig geïntimideerd. Hopkins heeft weinig tekst, maar zoveel temeer expressie. Hij laat ieder woord tellen voor tien.

Ook als je nog geen minuut van Westworld hebt gezien, zijn de acht minuten die Nerdwriter besteedt aan het ontleden van de manier waarop Hopkins die teksten brengt, mooi om te zien. De man is inderdaad een meesterlijk acteur.