Girl in the Picture: wending na onwerkelijke wending

Zij, Sharon Marshall, was het meisje uit de foto waar Girl in the Picture naar verwijst. Die foto komt in de nieuwe documentaire van Skye Borgman – die eerder al het boeiende true-crime-relaas Abducted in Plain Sight (2017) maakte – ergens halverwege in beeld. Een vijfjarig meisje zit bij een man op schoot. Hij is Clarence Hughes, dan in de rol van haar vader. Maar de rollen en de aliassen veranderen voortdurend in de documentaire. Borgman begint vakkundig bij de vondst van een vermoorde blonde vrouw langs de weg in de buurt van het Amerikaanse Oklahoma City in 1990 en haalt vervolgens de ene na de andere façade omver.

Het is niet zo interessant om uit de doeken te doen waar Girl in the Picture exact om draait. Maar je zou kunnen zeggen dat de film de tragische jeugd van Marshall verbeeldt, evenals de onwerkelijke en eigenaardige gangen van Hughes. En dan is er ook nog een 2-jarig jongetje dat een akelige rol van betekenis speelt. Bovenal kan je dit verhaal ook maar moeilijk in enkele zinnen samenvatten. Waarmee Borgman ook aantoont dat sommige zaken bijzonder complex zijn – en zich uitstekend lenen voor een documentaire. Knap is ook dat de documentairemaker haar research goed heeft gedaan.

Zo komen oud-klasgenoten van Marshall aan het woord, evenals familieleden, en politieagenten die destijds op de zaak werden gezet. Dat levert ook ontroerende beelden op: Sharon Marshall was een uitstekende student die van haar vader niet mocht excelleren en in plaats daarvan terechtkwam in een stripclub – er zijn tot de dag van vandaag nog steeds mensen die daar om rouwen. Girl in the Picture is in die zin een film over het verleden dat onmiskenbaar doorwerkt in het heden; een film over hoe de geschiedenis zich soms genadeloos herhaalt.