Follow the leader: Seinfeld

Een hoop vreemde geluiden, in de intro van Seinfeld. We horen een basgitaar, afgewisseld met ploppende geluidseffecten, terwijl de Amerikaanse komiek zijn standups aan de start van afleveringen deed. Seinfeld was ook, zeker in de tijd waarin de serie gemaakt werd, een vreemde, bijna schokkende sitcom. De serie behandelde onderwerpen als masturbatie en homoseksualiteit in een periode waarin dat nog niet in primetime  programma's gebeurde. En de intromuziek is dan ook uitgekozen om de mensen van televisienetwerk NBC te irriteren.

Verantwoordelijk voor deze muziek is Jonathan Wolff, die in de jaren 80 de muziek maakte voor sitcoms als Married with children en Who’s the boss?. Jerry Seinfeld, die de serie samen met Larry David opzette, vroeg via een bevriende komiek of Wolff interesse had om zijn sitcom van muziek te voorzien. Eigenlijk had hij geen interesse, maar omdat hij die goede vriend niks durfde te weigeren, besloot hij Seinfeld te ontmoeten.

En tijdens die ontmoeting bleek dat de muziek van Seinfeld een andere aanpak vroeg dan die van de gemiddelde komedieserie. De afleveringen startten namelijk met Jerry Seinfeld die standup-comedy doet, met de muziek op de achtergrond. Wolff moest dus op de achtergrond zijn, zodat de grappen niet verloren gingen en zijn ritme aanpassen op het spreektempo van Seinfeld.

Wolff besloot de uitdaging aan te gaan. Het bleek een grote taak: omdat het programma iedere week met andere grappen opende, moest hij dus ook iedere week net een ander tempo spelen op zijn basgitaar. Daarom kreeg hij iedere week videobanden opgestuurd met de nieuwe afleveringen, zodat hij ze van unieke muziek kon voorzien. Het belangrijkste element was de basgitaar, die hij aanvulde met geluiden die hij met zijn mond maakte.

Seinfeld zelf was meteen enthousiast toen hij de muziek van Wolff hoorde. Medebedenker Larry David reageerde met een korte ‘oké’ en ging snel iets anders doen. Pas toen hij hoorde dat NBC, het netwerk dat Seinfeld uitzond, eiste dat er andere muziek gebruikt werd, raakte David écht enthousiast. ‘Zij vinden het irritant, dus de muziek blijft,’ redeneerde hij.