Follow the leader: Bojack Horseman

De animatieserie Bojack Horseman vertelt het verhaal van een aan lager wal geraakte sitcomster. Het titelpersonage, gespeeld door Will Arnett van Arrested Development en Flaked, woont in een villa in de heuvels van Hollywood, waar hij zijn dagen vult met drank, drugs en betekenisloze seks. De intromuziek van de serie is een familieproject: een samenwerking tussen Patrick Carney en zijn oom Ralph.

Patrick Carney is geen onbekende in de muziekwereld. De Amerikaan is de helft van het populaire rockduo The Black Keys, waarmee hij hits als ‘Gold on the ceiling’ en ‘Lonely Boy’ scoorde. En ook zijn oom Ralph heeft al een aardig repertoire opgebouwd. Hij is de vaste saxofonist van Tom Waits en werkte ook samen met onder anderen Elvis Costello, Jonathan Richman en The B-52’s. Tussen al die klussen door, sturen Patrick en Ralph elkaar al zo’n twintig jaar bandjes met opnames op. De een stuurt een idee voor een nummer, de ander gaat er vervolgens mee verder.

Op die manier is de intromuziek van Bojack Horseman ontstaan. ‘Ik heb een studio gebouwd in mijn huis in Nashville,’ vertelt Patrick aan de Song Exploder-podcast. ‘De muziek van Bojack Horseman is mijn eerste opname in die nieuwe studio.’ Hij had echter niet bedacht dat de muziek ergens voor gebruikt zou worden. ‘Het was meer een test, om te kijken of alles werkte.’ Na dat experimenteren, besluit Patrick de opname naar Ralph te sturen. ‘Ik werk graag samen met muziek. Ik haat het om in m’n eentje te werken. Dat ik überhaupt iets van structuur aanbracht en een ruwe mix opnam, kwam puur omdat ik wist dat ik het naar Ralph zou sturen.’

Ralph voegt vervolgens de saxofoonpartij toe, die halverwege het intro begint. Hij liet zich daarvoor inspireren door de saxofoon van Lisa uit The Simpsons. Nadat hij de opname, die oorspronkelijk vierenhalve minuut duurt, terugstuurt, gebeurt er aanvankelijk weinig mee. Totdat Noel Bright, producent van Bojack Horseman, contact opneemt met Patrick. Bright is een groot Black Keys-fan en vraagt zich af of hij iets wil doen voor zijn nieuwe serie. Patrick herinnert zich de opname waaraan hij met zijn oom gewerkt heeft, en besluit het nummer op te sturen. ‘We wisten meteen dat het goed was,’ vertelt Bright.