Follow the leader: American Horror Story

Ook al verandert de locatie van American Horror Story ieder seizoen – we hebben al een landhuis, hotel en een gekkenhuis gehad – de onheilspellende muziek van de serie blijft min of meer hetzelfde. Maar de intromuziek van de horrorserie, bedacht door Ryan Murphy en Brad Falchuk, was in eerste instantie helemaal niet bedoeld om ons de stuipen op het lijf te jagen.

De muziek is bedacht door geluidstechnicus César Dávila-Irizarry. In 1998 volgt hij colleges over muziekgeschiedenis aan de universiteit van Puerto van Puerto Rico. Geïnspireerd door zijn lessen, slaat Dávila-Irizarry aan het experimenteren. Op zijn computer (een modern staaltje techniek met Windows 98) begint hij fysieke en digitale geluiden te combineren.

De geluiden die hij gebruikt, zijn dingen die Dávila-Irizarry in en rond het huis van zijn moeder opneemt. Zo horen we kleerhangers die op de grond vallen en regendruppels die tegen een raam tikken. De technicus vertraagt de geluiden vervolgens meerdere keren en combineert ze met digitale ruis. En dat proces duurde uren. In de tijd die de computer nodig had om één geluid te vertragen, kon Dávila-Irizarry naar een videotheek rijden, een film huren én kijken, vertelt hij aan de Huffington Post.

Dávila-Irizarry geeft zijn opname aan een vriend, videomaker Gabriel Diaz. Wanneer hij jaren later werkt aan de leader voor American Horror Story, zet hij de track als een tijdelijke plaatshouder onder de beelden. Tot zijn grote verrassing blijkt het team enorm enthousiast over de vreemde geluiden uit het stuk. De muziek die in de uiteindelijke versie van de serie te horen is, is echter – om technische redenen – niet de oorspronkelijke opname van Dávila-Irizarry in Puerto Rico. Aangezien de geluidstechnicus rond de start van American Horror Story te druk was met andere projecten, is de heropname afkomstig van Charlie Clouser van de rockband Nine Inch Nails.

Volgens hoogleraar psychologie David Holmes is het intro van American Horror Story zo geslaagd, omdat die metaalachtige geluiden ons onderbewustzijn aanspreken. ‘Het is een evolutionaire respons,’ vertelt hij aan Huffington Post. ‘Het doet denken aan het geluid van stukjes gruis tussen je tanden, van toen we als oermensen nog bot en steen binnenkregen. Daardoor veroorzaakt het een soort gevoel van ongemak.’