Firestarter: elfjarig dochtertje deelt mind-fiks uit

Foto credits: Universal Pictures

Firestarter is een deels verdienstelijke retro-remake van een film uit 1984, die weer een bewerking was van de roman van Stephen King uit 1980. Het verhaal is simpel, vergezocht en ietwat clichématig. Bij een zeer onethisch medisch experiment hebben onwetende studenten ooit een stof ingespoten gekregen waarvan ze vermogens als telekinese (spullen verplaatsen met je geest) en telepathie hebben gekregen. Ze kunnen soms ook mensen dingen laten doen die deze mensen helemaal niet willen doen, louter door ze opdrachten te geven. 'Straks schiet je je collega dood en daarna stop je met ademen' zijn dingen die je in het dagelijks leven wel kunt zeggen, maar dan niets uithalen. In Firestarter wel. Twee van die medische proefpersonen, Andy en Vicky, krijgen samen een kind, en dat kind blijkt ook nog eens dingen spontaan te kunnen laten ontbranden.

Dochtertje Charlie begint daar al in de wieg mee: die leuke mobile die boven haar wiegje bungelt, daar gaat de fik in. Charlie doet dit soort dingen alleen als ze kwaad of gefrustreerd is - in het geval van een baby dus circa 99 procent van de tijd, zou je zeggen - maar Andy (Zac Efron uit The Greatest Showman ) en Vicky (Sydney Lemmon uit Succession ) leren Charlie aan om zich te beheersen. Hoe zien we niet, want we ontmoeten het gezin - na een korte introductie met die wieg - pas als Charlie elf is en op school zo wordt gepest dat ze zich steeds minder goed kan inhouden. De ouders beginnen te tobben en vader vindt dat Charlie haar gave moet beheersen door die nooit te gebruiken, terwijl moeder meer van de lijn is dat beheersing pas volgt als Charlie de gave juist traint.

Dat laatste blijkt het beste beleid, als de mysterieuze, nare, gewelddadige, hoogst clichématige en fictieve Amerikaanse overheidsorganisatie DSI het brandgevaarlijke wichtje lokaliseert. DSI zit al heel lang achter Charlie aan, omdat ze haar gaven willen onderzoeken, testen en voor militaire doeleinden willen misbruiken. DSI stuurt de Native American huurmoordenaar Rainbird achter Charlie aan. Wat volgt is een behoorlijke spannende, vrij trage en sfeervolle en uiteindelijk vruchteloze vluchtpoging van vader en dochter voor DSI - moeder is helaas tegen Rainbird aangelopen - waarbij Rainbird steeds meer een spirituele band met Charlie begint te voelen. De kijker wordt meegevoerd op de tocht van deze mensen, die met steeds grotere vuren en explosies gepaard gaat naarmate Charlie (terecht overigens) steeds kwader wordt op Rainbird en DSI. Er gaat ontzettend veel in vlammen op in deze film.

Uiteindelijk wordt Firestarter erg grimmig: Charlie komt in een positie terecht die je een elfjarige niet toewenst en ze misdraagt zich geheel in verhouding met het geweld dat haar wordt aangedaan: als ze haar rode capuchon over haar koppie trekt, verandert ze in het engste film-meisje in een rood jasje sinds dat huiveringwekkende dwergje in Don’t Look Now. De toon en sfeer van Firestarter is vergelijkbaar met zulke horrorklassiekers, maar voegt er niet veel aan toe: het is zeer retro allemaal, nog aangewakkerd door de herkenbare filmmuziek van horrormeester John Carpenter, en op een beetje onzinnige manier ouderwets. Er straalt een zekere nutteloosheid van deze remake af, die niet onverdienstelijk is maar wel tamelijk onnodig. Firestarter is vooral amusement, een typische popcornfilm maar met een zwartgeblakerd randje. Echt hangen blijft hij niet, hoewel het met likkende vuurslierten omgeven krijsende hoofd van de vlammend woedende Charlie, met zichtbaar genoegen gespeeld door actrice Ryan Kiera Armstrong ( The Tomorrow War ), wel memorabel is.