De Lagarde Filmclub (slot, voorlopig): Filmstars Don’t Die in Liverpool

Filmstars Don’t Die in Liverpool, de titel is al prikkelend. Zonder dat je ook maar iets zou weten over de film dan is er de naam van de stad die meteen voetbal, de haven en de arbeidersklasse doet bovenkomen. Wat een filmster daar te zoeken heeft, is de vraag, dat ze er niet sterven een plausibele aanname.

De film, van Paul McGuigan, is gebaseerd op de memoires van de Britse acteur Peter Turner die eind jaren 70 een relatie had met Hollywoodfilmster Gloria Grahame. Zij was toen 54, hij 26. De relatie duurde drie jaar, op en af, want Grahame reisde van Engeland, waar ze in theaterstukken speelde, naar Amerika, waar ze af en toe nog een filmrolletje had, en waar ook haar vier kinderen woonden. Ze stierf in 1981 – net niet in Liverpool, daarover straks meer.
Het is natuurlijk een goed gegeven, zo’n verdwaalde Hollywoodster op leeftijd in een groezelige Britse havenstad eind jaren 70. Turner, die inmiddels 66 is, schreef zijn herinneringen op waarna filmmakers in de rij stonden. Want intrigerend is het: van de ontmoeting tussen de twee (ze huurden allebei een kamer in een huis in het Londense Pimrose Hill), haar sterallures, maar vooral ook haar menselijke kant, haar behoefte aan familie en aan intimiteit dat ze in die laatste jaren van haar leven kreeg van Turner en zijn working class-familie.

Ze was een ster, Gloria Grahame. Niet van het kaliber Jane Mansfield of Marilyn Monroe, daarvoor was ze te onconventioneel. Er werd wel gezegd dat ze te mooi was om slechte vrouwen te spelen, maar te fel om een bevallig object van begeerte te zijn voor haar mannelijke tegenspelers. In de film kom je niet veel te weten over de Grahame van vroeger. Ook omdat Turner aanvankelijk geen idee heeft wie zijn buurvrouw is. Even googelen kon nog niet in 1978, dus hij moet het hebben van zijn fluisterende huisbazin en de kastelein van de kroeg, die hem, als zij even haar neus gaat poederen, toevertrouwt dat ze nog een Oscar won (voor Crossfire, 1947). De televisiekijker van nu zou Grahame ook kunnen kennen: ze speelde in de kerstklassieker It’s a Wonderful Life (1946) waarin ze als de lichtonzedige Violet in een heerlijke scène alle mannen, inclusief hoofdrolspeler George Bailey (James Stewart), het hoofd op hol brengt in een luchtig zomerjurkje (‘That’s some dress you got on there,’ zegt hij, waarop zij antwoordt: ‘This old thing? Why, I only wear it when I don’t care how I look.’ – om al heupwiegend verder te paraderen).

Maar zoals gezegd gaat het in Filmstars Don’t Die in Liverpool niet zozeer om de oude Gloria Graham, maar om de vrouw die ze is als ze in Engeland is, gespeeld door Annette Bening. De kijker ziet haar dan voor het eerst in 1981 als ze eigenlijk al stervende is (ze overlijdt aan de borstkanker waar ze eerder voor is behandeld, maar toen weigerde ze een chemo, omdat ze niet kaal wilde worden) en de laatste weken voor haar dood wordt verzorgd in het ouderlijk huis van Peter door hem en vooral zijn lieve moeder (Julie Waters). Peter wordt gespeeld door Jamie Bell, die op 14-jarige leeftijd doorbrak in de dansfilm Billy Elliot (2000). In de flashbacks zien we hun ontmoetingen – waarbij de eerste, in haar kamer, een mooie ode aan Billy Elliot is en het danstalent van Jamie Bell.

Locatie:  Studio/K Amsterdam
Datum:  maandag 5 maart
Tijd:  19.00 uur
Prijs: Gratis voor leden
Aanmelden : hier