Familia: sterke cast; onoriginele insteek

Tijdens een broeierig weekend komen de dochters van een Mexicaanse patriarch erachter dat hij overweegt de olijfgaard die al generaties in de familie is te verkopen.

Het bijna een genre op zich: het familiedrama waarin geheimen zich tijdens een broeierig weekend aan de picknicktafel in de achtertuin (of op een landgoed) openbaren. De Fransen zijn daar goed in, zie bijvoorbeeld Fête de Famille (2019) van Cédric Kahn. Het Mexicaanse Familia, geregisseerd door de Colombiaan Rodrigo García, is van hetzelfde laken een pak. De film draait om patriarch Leo (Daniel Giménez Cacho, bekend uit Bardo, False Chronicle of a Handful of Truths), die regelmatig zijn vier dochters en aanhang ontvangt in de achtertuin van zijn compound dat grenst aan een olijfgaard die al generaties in het bezit is van de familie.

Het verhaal kabbelt eerst nog voort, met Leo’s familie (rollen van onder meer Ilse Salas, Maribel Verdú en Cassandra Ciangherotti) die voorafgaande aan het diner door de landerijen struint. Ze kennen de plek allemaal maar al te goed en brengen er graag de zomer door. Hun herinneringen aan hun jeugd zijn geworteld in de vruchtbare gronden. De wending die het verhaal neemt laat zich dan ook wel raden: Leo overweegt het familiebedrijf te verkopen. Het land, de olijfbomen en de verpakkingsfabriek dreigen in hand te komen van een Chinese agglomeratie. Die aankondiging valt bij zijn dochters logischerwijs rauw op hun dak.

Ja, ze krijgen allemaal ruim twee ton als compensatie, maar wat is geld waard als je je geboortegronden verkoopt? Het is een vraag die al in een keur aan speelfilms is gesteld. Familia moet het, net als de bovengenoemde Franse drama’s, dan ook vooral hebben van de cast. Cacho speelt goed, evenals de altijd sterke Verdú. En ook de jongere actrices zetten knappe rollen neer. Maar memorabel wordt Familia niet.

Familia, vanaf vrijdag 15 december 2023 bij Netflix