Falling Inn Love: stompzinnige romkom

De Amerikaanse Gabriela (Christina Milian) leidt een succesvol stads bestaan, maar droomt van de landelijke idylle. Op haar hometrainer gezeten, met een VR-bril op, fietst ze langs bosrijke valleien. Tijdens het werk dagdroomt ze van een rustiger, bedachtzamer leven; het ontvluchten van de hectiek. En dan volgen er in de plot natuurlijk een aantal motieven, waardoor ze ook daadwerkelijk de stoute schoenen aantrekt. Het begint met Gabriela’s onverwachte ontslag (en hoewel ze overgekwalificeerd is, heeft ze niet à la minute een nieuwe baan). Dan komt ze tot de gewaarwording dat haar vriendje Dean (Jeffrey Bowyer-Chapman) eigenlijk een onuitstaanbare ploert is.

Als kers op de taart stuit ze op een opmerkelijke wedstrijd: een lommerrijke boerderij annex bed and breakfast in Nieuw-Zeeland is de prijs van een essaywedstrijd. Gabriela ontpopt zich als een onvervalste poëet en wint. Eenmaal in de Nieuw-Zeelandse periferie heeft madame natuurlijk geen bereik, en wordt haar koffer op wieltjes ook nog eens aangereden door een truck. De bestuurder blijkt hunk Jake (Adam Demos), die Gabriela later in de lokale bouwmarkt nog eens zal treffen, want de boerderij blijkt een beduimelde shithole, en Jake is een getalenteerde bouwvakker (en de makers laten niets over aan het toeval, wink wink). Dus sleutelen de twee gezamenlijk aan het bouwwerk, totdat het klaar is om verkocht te worden.

Maar: wil Gabriela er dan niet blijven wonen met haar adonis? Natuurlijk, zo eindigt de film in majeur, met een gepassioneerde zoen. Het scenario van Hilary Galanoy en Elizabeth Hackett weerspiegelt een soort zombie die samengesteld is uit ledematen van verschillende nietsvermoedende, romantische komedies; het is levenloos en stompzinnig. Het is de meest abominabele boerenroman die je kan bedenken. Het enige indrukwekkende aan Falling Inn Love (wat een pathetische titel) is het feit dat de film überhaupt gemaakt kon en mocht worden.