Een interview met Bracha van Doesburgh

Door Clementine van Wijngaarden

Ze likte het met een hart, Bracha van Doesburgh, de post van een moeder die ze kent uit Haarlem en die op Instagram verslag deed van de vakantie met haar gezin. Na het opsommen van de hoogte- en dieptepunten, eindigde ze met het even orgastische als komische: ‘En het thuiskomen, het thuisko-men, ohhhh het thuiskomen.’ Van Doesburgh en haar echtgenoot, Daan Schuurmans, zijn ook net weer thuis van hun even ont- als inspannende vakantie met hun kinderen, een tweeling van zeven en een dochter van tien. Leuk was het, heerlijk, een dolle boel, maar ook, nou ja, best druk hè. Dus ‘thuiskomen, ohhhh het thuisko-men...’

Vanaf vandaag zijn de kinderen op kamp. ‘Een dagkamp’, haast ze zich te zeggen, om er lachend aan toe te voegen: ’s Nachts zou ik niet durven. Nog niet. Nooit denk ik.’ Maar door dat kamp heeft ze, voordat alles volgende week weer losbarst – met door-deweekse ochtenden van haast, waarin broodtrommels gevuld moeten worden, het juiste paar sokken voor drie kinderen gevon-den moet worden en in discussie zal worden gegaan of het mid-sep-tember niet te koud is voor een korte broek – dus een paar dagen even een soort van ‘kindervrij’.

Dat binnenzeetje van tijd wordt gevuld met een beetje werken, een beetje eigen tijd, voor ‘yoga enzo.’ En voor dit interview op de maandagochtend, over het nieu-we seizoen van Oogappels waarin Van Doesburgh de alleenstaande, ‘alle ballen in de lucht houdende’ Fabie speelt. Toen ze inmiddels ruim zes jaar geleden begon met de opnamen van het eerste sei-zoen, waren haar filmkinderen, zoon Mees (Maas Bronkhuyzen) en dochter Pip (Vera de Vries), 14 en 12 en waren ze zo ongeveer net de puberteit in gekatapul-teerd. Je zag Fabie worstelen met het uit elkaar vallen van het driemanschap met die twee die ze tot dan toe zo heerlijk dichtbij had kunnen houden en kon beschermen tegen de grote boze buitenwereld. Maar kleine kinderen worden groot. Mees en Pip gingen naar de middelbare school, kregen vriendjes, een eigen leven en aten liever patat en pizza dan het oergezonde eten dat hun moeder, in dat eerste seizoen nog een foodvlogger, hen voorschotelde. Terwijl de kinde-ren van alles uitleefden wat je uitleeft als kind in de puberteit, kon je haar soms letterlijk en figuurlijk wegblazen.

Lees verder op blz. 8 van VARAgids 36