Designated Survivor S1E11: fictie is minder vreemd dan de werkelijkheid

Een sluipschutter mikt. President Kirkman (Kiefer Sutherland) op een podium en agent Hannah Wells (Maggie Q) die op het laatste moment probeert tussenbeide te komen. Twee schoten, paniek. En toen bleven we met een gigantische cliffhanger zitten.

Normaal zou dat meer dan voldoende zijn om de kijker drie maanden in spanning te laten, maar vervolgens kwam Trump om de fictie even hartstochtelijk in de schaduw te zetten wat betreft waanzin in het Witte Huis – laat duidelijk zijn dat het vanaf nu een stuk lastiger is om te roepen dat een verhaallijn ongeloofwaardig is!

Opeens was het, door maanden bizarre werkelijkheid, even graven naar de verhaallijn. Kirkman werd president omdat hij de ‘designated survivor’ was, terwijl de rest van de regering werd opgeblazen. In tien afleveringen moest hij vervolgens zonder ervaring presidentieel doen, een goede huisvader zijn én proberen het complot achter de aanslag bloot te leggen. Het eerste deel van het seizoen was intrigerend, maar niet altijd even consistent. Zowel gebeurtenissen als dialogen voelden soms wat gekunsteld en hoewel Kiefer Sutherland aanvankelijk zijn acteren onder controle leek te hebben, sloop er in de loop van het seizoen toch wat gemakzucht in zijn werk. Flarden van Jack Bauer, de hees fluisterende wereldredder met 99 levens, schemerde af en toe door in het personage van Kirkman.

De nieuwste aflevering begint wel sterk, met een verrassend vervolg op de cliffhanger. *** SPOILER! *** Er is inderdaad iemand neergeschoten, en het is waarschijnlijk iemand die de meeste kijkers niet zien aankomen. *** EINDE SPOILER *** Vervolgens pikt de serie snel op waar we gebleven waren en is het terug naar de politieke intriges, aangevuld met een vleugje drama en wat detectivewerk. Vooral vice president MacLeish krijgt de gelegenheid om te konkelen. Het was al enige tijd duidelijk dat hij een van de slechteriken was, maar inmiddels ligt het er lekker dik bovenop. Hij heeft constant een moeilijke blik in zijn ogen, steevast is er dat onheilspellende muziekje.

Na elf afleveringen is een aantal mysteries ontrafeld en lijken er nog voldoende vraagtekens om de tweede helft van het seizoen mee door te komen. De vraag is wel of er genoeg verhaal zal zijn om de serie groter te trekken dan dat. Het voelt namelijk niet alsof er heel veel méér mogelijk is met de huidige ontwikkelingen. De schrijvers zullen een aantal konijnen uit de hoed moeten toveren, wil het presidentschap van Kirkman een toekomst hebben. Maar met Trump als werkelijke leider van Amerika, kunnen de makers zich heel wat veroorloven.