Elke week schrijft onze recensent Omar Larabi een top tien met televisieseries en films die beschikbaar zijn in het Nederlandse VOD-aanbod en in de bioscoop. Vandaag: Kirsten Dunst.
Het onmiskenbare acteertalent van Kirsten Dunst wordt al vroeg in haar leven ontdekt. Als kind speelt ze in de jaren negentig in iconische speelfilms als Interview with the Vampire (1994) en Jumanji (1995). Later groeit ze, onder meer dankzij haar succesvolle samenwerkingen met filmmaker Sofia Coppola, uit tot een considerabele en veelzijdige vakvrouw.
Hieronder Dunsts tien meest bewonderenswaardige rollen.
(10) Tracy Lime in Wag the Dog (1997, Itunes) Dunsts bijdrage in deze komedie – een tandem voor Robert De Niro en Dustin Hoffman – is marginaal maar geinig, als de bijdehante puber Tracy. Het is vooral het verhaal dat exceptioneel is, over een seksschandaal in het Witte Huis. Nadat de film uitkwam werd Bill Clinton beschuldigd van een buitenechtelijke affaire – zou het toeval zijn?
(9) Sarah in Midnight Special (2016, GooglePlay/Itunes/Pathé Thuis) Zodra actrices ietsje ouder worden, dan dienen de moederrollen zich traditiegetrouw aan – als ze überhaupt nog werk weten te vinden. Zodoende mocht Dunst in deze unieke scifi-film gestalte geven aan de moeder van de wonderlijke protagonist Alton (Jaeden Lieberher).
(8) Mary in Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004, Cinetree) Dit meesterwerk (lees onze recensie ) wordt vooral geassocieerd met het serieuze, geniale acteerwerk van Jim Carrey, tegenover een immer fonkelende Kate Winslet. Dunst speelt een kleine, doch niet onbelangrijke bijrol als de wraakzuchtige receptioniste Mary.
(7) Mary Jane Watson in Spider-Man (2002, Pathé Thuis/GooglePlay/Itunes) De 'love interest' van de man met spinnenkracht is door de jaren heen door een veelvoud aan actrices vertolkt. Dunst’ live-action versie, tegenover Tobey Maguire, is misschien wel het meest memorabel. De film – eigenlijk een soort herintrede van de superheld – leverde meer dan 800 miljoen dollar op aan de box office.
(6) Marie Antoinette in Marie Antoinette (2006, Pathé Thuis) Dunst speelt de laatste koningin van Frankrijk, aan de vooravond van de Franse revolutie, in dit heerlijk pompeuze en satirische drama. Denk aan deftige blikken, barokke kleding en interieurs, en een diepgeworteld gebruik van verdovende middelen. Qu’ils mangent de la brioiche!
(5) Peggy Blumquist in Fargo (2014-, Netflix) Dat deze serie, een adaptatie van de gelijknamige film van de gebroeders Coen uit 1996, een daverend succes zou worden, was geen garantie. Showrunner Noah Hawley (tevens de hoofdscenarist van Legion ) kreeg echter de kans om te werken met een briljante cast. De acteurs, onder wie Dunst, converseren in het welbekende olijke dialect uit Minnesota.
(4) Edwina in The Beguiled (2017, GooglePlay/Pathé Thuis/Itunes/GooglePlay) The Beguiled speelt zich af tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog in de 19e eeuw. Dunst speelt de dienstbare, naïeve Edwina. Ze wordt verliefd op de gewonde soldaat (Colin Farrell) die op een dag de school betreedt waar ze resideert met een groep vrouwen. De samenwerkingen tussen regisseuse Sofia Coppola – dat is Marie Antoinette óók – en Dunst zijn keer op keer een hit.
(3) Claudia in Interview with the Vampire (1994, Pathé Thuis/GooglePlay/Itunes) De jeugdige vampier die Dunst speelt in Interview with the Vampire leeft een bitterzoet bestaan: ze zal altijd een kind blijven, en de wereld dus met een onbevangen inborst benaderen; ze zal nooit de machinaties van het menselijk bestaan begrijpen. Die naïviteit leidt er in de film toe dat Dunsts personage dingen doet die het daglicht niet kunnen verdragen.
(2) Lux Lisbon in The Virgin Suicides (1999, Itunes) Het is een zwaar onderwerp: meisjes, uit hetzelfde gezin, die één voor één zelfmoord plegen. Dunst is er één van, in haar eerste samenwerking met Sofia Coppola. Als actrice veinst ze een psychische stoornis met verve.
(1) Justine in Melancholia (2011 Cinetree/Pathé Thuis/Itunes/GooglePlay) Lars von Trier plus Kirsten Dunst ís pure magie. De manisch-depressieve regisseur gebruikt Dunst als zijn muze, zijn canvas, om zijn angsten op te kunnen projecteren. Het resultaat is een diep tragische film (lees onze recensie ), niet geschikt voor een fijne zaterdagavond; wél voor een existentiële filmervaring.