The Day I Met El Chapo S01: The Kate del Castillo Story: Einde in zicht voor drugsbaronnenromantiek

‘Zou u niet beter in de liefde kunnen handelen?’ Deze op het oog onschuldige vraag aan de beruchte drugsbaron El Chapo was in 2012 onderdeel van een Twitter-essay van actrice Kate del Castillo. De gevierde volksheld was op dat moment nog een vrij man, sinds zijn ontsnapping uit een gevangenis in 2001. Del Castillo die bij het grote publiek bekend is uit series als La Reina del Sur en Weeds, vertelt in dit drieluik over haar ontmoeting met de volksheld, enkele jaren later, hoewel de eerste aflevering (onder meer) een overbodig overzicht is van haar loopbaan.

Na talloze hoofdrollen in telenovela’s – Mexicaanse soapseries – verkast ze naar Hollywood, waar ze ‘minder betaald krijgt dan de niet-latina’s’. Waarmee de documentaire – het draait toch om de ontmoeting met de drugsbaas? – ook nog eens een betoog wordt voor meer Spaanstalige actrices in Los Angeles. Sowieso is Castillo veel aan het woord. De documentaire is te veel Castillo en te weinig spannend beeldmateriaal. Commentatoren omschrijven de idealistische actrice als iemand die ‘opkomt voor haar ideeën’. Even denk je dat ze een vergissing maken: bedoelen ze niet dat ze opkomt voor de minderbedeelden? Of voor andersdenkenden? Maar nee: het betreft hier toch echt de – naïeve, zo blijkt – ideeën van een ‘non-conformist’.

Haar ontmoeting met El Chapo leidt immers tot zijn arrestatie, nadat Del Castillo eerder toestemming heeft gekregen om het levensverhaal van de gangster te verfilmen. Ze leurt met dit idee in Hollywood, en beroepsmoralisten (of opportunisten) als Oliver Stone tonen interesse, evenals acteurs/regisseur Sean Penn, met wie del Castillo uiteindelijk terechtkomt in de schuilplaats van El Chapo. Met de goede hoop dat Penn haar zal helpen, en zijn omvangrijke netwerk beschikbaar zal stellen voor de totstandkoming van een biopic. Die gedachte is kinderlijk: Penn schreef per slot van rekening slechts een artikel over zijn ervaringen in de jungle.

Deze affaire werd destijds breed uitgemeten in de pers, en zal maar weinig mensen zijn ontgaan. Vandaar dat journalisten die in de documentaire verschijnen dan maar reppen over ‘hoe het Mexicaanse volk in 2012 het gratuite geweld al zat was’. Regisseur Carlos Armella, bekend van Netflix-serie Club de Cuervos, had beter een reportage van een goed uur kunnen maken, dan dit ellenlange gedrocht – een vehikel voor de toch ook ietwat narcistische del Castillo. In plaats daarvan worden in het kader van een – wel heel erg brede – historische context nog beelden getoond van de antidrugspolitiek van Richard Nixon, uit de jaren zeventig.

De plichtmatige vergelijking tussen El Chapo en Escobar komt natuurlijk ook ter sprake: uiteraard is El Chapo nog grootser en invloedrijker. Hiermee wordt evenwel de indruk gewekt alsof we de oorsprongsverhalen van beide mannen nog niet kennen; alsof Narcos nog lichtjaren verwijderd is van deze documentaire. Dat komt omdat The Day I Met El Chapo bovenal een vermoeiende navertelling is, over een rendez-vous die ontaarde in wat allang had moeten gebeuren: de opsluiting van El Chapo. Zulke navertellingen zijn er al in alle soorten en maten, ook op Netlix. Wellicht is dat het bewijs dat er beetje bij beetje een einde komt aan de verbeelding van de drugsbaronnenromantiek.