Dana Carvey: Straight White Male, 60: Belegen impressies van een (ooit) groot talent

Dana Carvey wordt vaak genoemd als een van de grootste talenten van Saturday Night Live. Toch wist hij dat succes in tegenstelling tot zijn collega’s Mike Myers en David Spade nooit te vertalen in een glorieuze filmcarrière. Zijn grootste triomf kwam al vroeg: Carvey speelde de onnozele sidekick Garth in Wayne’s World (1992). Daarop volgden nog enkele bijrollen in vooral onbeduidende films en een mislukte televisieserie. Tegen het einde van de jaren negentig ging Carvey goeddeels met pensioen. De zorg voor zijn jonge kinderen was zijn grootste prioriteit geworden.

Uit Carveys nieuwe Netflix-special blijkt dat hij in die periode is blijven hangen. Hij opent de avond nog wel met een imitatie van Donald Trump die ‘zo goed is in de opwarming van de aarde, dat hij CO2 zal laten betalen’. Maar dan volgen zijn intussen uitgekauwde impressies, onder meer van Church Lady (uit SNL). Carveys vertolking van Hitler is vermoeiend en zijn kwalificatie van Italië – als socialistisch land – is ronduit stompzinnig. Hierna volgen de stereotypes uit de era van Rodney Dangerfield: Ieren zijn dronkaards en Chinezen leven als mieren op een hoop.

Carvey – met zijn sluikhaar en typische vierkante bril – is letterlijk de personificatie van de titel van zijn show. Hij is blank, heteroseksueel en 60 (intussen 61): ‘We zijn niet bepaald populair op dit moment.’ Verder doet hij overigens niets met deze informatie. Behalve dan dat hij de gebreken – die worden toegeschreven aan de blanke babyboomer – zelf bevestigd. Carvey heeft een bijkans conservatieve blik op het leven. Dat blijkt uit zijn sketch over babyboomers en millennials. Babyboomers waren (nog) geïnteresseerd in auto’s en geld verdienen; millennials nemen genoegen met een fiets.

Dergelijke uitspraken zijn volledig ontdaan van ironie. Carveys slapstick – die tussendoor nog best onderhoudend is – kan die komische droogte niet goedmaken. Ondanks zijn guitige blik, want Carvey geniet zichtbaar. Tegen het einde wordt hij de jukebox waar zijn publiek zo naar verlangd. Michael Caine, Bill Cosby, Paul McCartney, John Lennon en Al Pacino passeren de revue. In die laatst sketch, parodieert Carvey Pacino’s personage Tony Montana uit Scarface (1980). Wie YouTube afstruint, zal deze al eens hebben gezien bij Conan O’Brien. Veel van Carveys materiaal is dan ook een bij vlagen geestdodende trip down memory lane.