Column Sinan Can: Sami

Er zijn van die dagen dat ik terugdenk aan al die kinderen die ik de afgelopen tien jaar heb ontmoet in de vele oorlogs- en conflictgebieden. Soms droom ik over ze dat ze het goed hebben en uit de ellende zijn. En dan word ik wakker en vraag ik me af hoe het echt met ze zou gaan, of ze het goed hebben of ze überhaupt nog in leven zijn. Ze passeren constant de revue en de gedachte dat ik niks voor ze heb kunnen doen maakt me verdrietig. Het liefst had ik ze natuurlijk allemaal willen meenemen.

Zo moest ik van de week aan Sami denken, die ik ontmoette in het noorden van Afghanistan. Sami is een vrolijke jongen van rond 11 jaar en straatverkoper in de Afghaanse stad Mazar-i-Sharif. Ik ontmoette hem op straat, voor de Blauwe moskee. Ik begreep niet waarom hij op de grond zat met zijn waar, maar even later zag ik dat hij een been miste. Hij vroeg of ik iets van hem wilde kopen, maar ik besloot hem gewoon geld te geven. Nog voordat ik voorzichtig kon informeren naar wat hem was overkomen, vertelde hij dat hij een aantal jaren geleden op een mijn was gestapt waarbij hij een deel van zijn linkerbeen verloor. Geld voor een prothese had Sami niet. Hij had geprobeerd om op het land te werken, maar dat lukte niet met zijn handicap. Dus werd hij straatverkoper in Mazar om zo geld te verdienen voor zijn familie, zoals vele kinderen in Afghanistan doen.

Ik heb – ondanks zijn handicap – zelden zo’n sterk mannetje van 11 jaar gezien. Zoveel tegenslagen en dan nog zo positief in het leven staan. Daar kunnen wij in Nederland nog iets van leren. Waar Sami nu is en hoe het met hem gaat weet ik niet, maar ik hoop van ganser harte dat het goed met hem gaat. Als ik lees hoe het Afghanistan nu vergaat, maak ik me echter weinig illusies.

Afgelopen week heb ik de kinderstichting Shams-Rumi gelanceerd zodat ik elke keer als ik iemand als Sami ontmoet iets voor deze persoon kan doen. Ik hoop dat jullie ook allemaal willen meedoen, lieve lezers, zoals jullie dat de afgelopen jaren al meerdere keren hebben gedaan. Namens de kinderen alvast duizendmaal dank.

Meer Sinan Can? Lees iedere week zijn column in de VARAgids!