Column Sinan Can: Dimitri

Op een verlaten parkeerplaats bij een groot winkelcentrum in Istanbul staat een jongeman gekleed in bodywarmer en een muts. In een winkelkarretje heeft hij grote plastic tassen met daarin een kussen en een dekbed. Voor een documentaire over een bijzondere man ben ik in de wijk Yeni Bosna. Het is een vrijdagavond en dat betekent weekend, het verkeer verlamt Istanbul. Je kunt dan geen kant op in de grootste stad van Europa. De jongeman met bodywarmer begint in het Engels tegen mij te praten en vraagt hoe hij in godsnaam bij zijn appartement aan de rand van Istanbul kan komen. Ik zeg dat lopen het snelste is. Hij lacht om mijn flauwe grap. Dimitri, zo heet deze Russische man, woont pas een maand in Istanbul. Gevlucht uit het Rusland van Poetin omdat hij als pacifist geen gehoor gaf aan de oproep om zich te melden in het leger. Ik vecht niet tegen mijn Oekraïense broeders en zusters, geeft hij aan. Hij heeft ook een hekel aan wapens, vervolgt hij. Dimitri is een fijne en energieke jongen van 23, die twee academische opleidingen tegelijk heeft afgerond. Nu is hij wanhopig op zoek naar vervoer om bij zijn flatje te geraken. Dimitri zegt dat hij het jammer vindt dat er in de westerse media zo weinig ruimte is voor tegengeluiden in Rusland. ‘We worden weggezet als oorlogszuchtige mensen en dat doet mij verdriet’, zegt hij. ‘Hier in Turkije zijn ze ook niet altijd aardig tegen ons. Er is al meerdere malen tegen mij gezegd dat ik moet oprotten naar Rusland of naar Griekenland of Bulgarije.’ Sinds Dimitri in Istanbul verblijft, heeft hij ook nieuwe vrienden gemaakt. Hij eet en drinkt samen met andere jonge Russen en Oekraïners en ze bespreken de ontwikkelingen in hun thuislanden. Ze delen elkaars zorgen, maar bovenal hopen ze op vrede en het liefst zo snel mogelijk. Elk weekend gaat de vriendengroep op stap en ontmoeten ze weer nieuwe mensen. Het zijn jonge mensen die elkaar motiveren, troosten en inspireren. Ze hebben elkaar lief, ze voelen geen haat. Dimitri is een onwijs leuke en intelligente jongen. Terwijl ik wegloop van de parkeerplaats zwaait hij me na.

Meer Sinan Can? Lees iedere week zijn column in de VARAgids!