Column Claudia de Breij: Aftreden = wegwezen

Omdat het slecht is voor een land als er weinig vertrouwen is in een regering, wil ik graag vertrouwen hebben in mijn regering.

Maar ze maken het me wel heel moeilijk.

Er is iets dat ik maar niet kan begrijpen:

Ons kabinet trad af vanwege de toeslagenaffaire.

Er kwamen verkiezingen en dezelfde mensen die waren afgetreden, stelden zich verkiesbaar (behalve Lodewijk Asscher die wél de consequenties droeg).

De VVD, die onder leiding van Mark Rutte medeverantwoordelijk was voor het beleid van de afgelopen tien jaar, deed gewoon weer mee met dezelfde kandidaat – en won. D66, onder leiding van Sigrid Kaag (die voor een paar betoverende weken de uitstraling had van de Grote Vernieuwer) won ook, maar wist het niet in de formatie te verzilveren. Na maanden traineren door de formerende partijen komen we nu uit op een kabinet dat precies hetzelfde is als hetgeen we hebben weggestuurd.

Zit ik hier nou naar de meest beschaafde coup d’étàt aller tijden te kijken of kan iemand me uitleggen waarom dit wél in de haak is?

Ja, omdat de kiezer heeft gesproken, zeggen mensen dan. De kiezer neemt het Mark Rutte kennelijk niet zo kwalijk. Toch vreemd. Aftreden is: wegwezen. Niet via de achterdeur het gebouw uit om er, na een ererondje omheen te hebben gefietst met een appel in je hand, bij de voordeur weer binnen te lopen. Maar wie ben ik? Ik stemde niet op Mark Rutte, en ik probeer uit alle macht te begrijpen wie wel – en waarom.

Als ik de krant doorblader, kan ik er niet over uit.

Bij Pels Rijcken, de landsadvocaat, is het onderzoek naar fraude gepauzeerd door het Openbaar Ministerie. De officier van justitie wilde het onderzoek juist opschalen, maar in plaats daarvan wil het OM de resultaten afwachten van een commercieel bedrijf dat Pels Rijcken zelf heeft ingeschakeld. Lees deze zin nog een keer.

Er is gefraudeerd bij het bedrijf dat de juridische zaken van de overheid afhandelt en dat wordt niet verder onderzocht. Alarmfase honderd voor de rechtsstaat.  Geen reden om enthousiast te zijn over nóg een kabinet Rutte.

Ik blader verder naar artikelen over de coronastrategie. Het laffe beleid om maar het populairste jongetje van de klas te blijven. Alle belangrijke beslissingen over de schutting gooien bij de burgemeesters. Ach, dit lijstje kun je zelf ook wel maken, over het coronabeleid van dit kabinet hóef je niet eens op te sommen wat er allemaal misging.

Ook geen reden om te stemmen op de VVD van Mark Rutte of de andere regeringspartijen, zou je zeggen.

En ach kijk, een artikel over het algoritme van de Belastingdienst dat lage inkomens selecteerde voor extra fraudecontroles, en hier, zes op de tien jeugdzorgaanbieders maken buitensporig veel winst. Ik heb niet speciaal naar slecht nieuws zitten zoeken, dit is de krant van één ochtend. Arme mensen zijn niet veilig in Nederland. Nóg onvoorstelbaarder dat iemand nóg zo’n kabinet wil. Maar kijk, er is ook ander nieuws: in 2020 zijn er voor het zesde jaar op rij meer miljonairs in Nederland. Ruim 100.000 meer dan in 2008. Zouden die het dan zijn, de mensen die gebaat zijn bij nóg een Kabinet Rutte?

Meer Claudia de Breij? Lees iedere week haar column in de VARAgids!