Column Claudia de Breij: Wat denk je zelf?

Er was een tijd dat ik dacht dat ze, ministers, kamerleden, hoge ambtenaren, het beter wisten dan ik. Dat ze er langer over hadden nagedacht, meer hadden gelezen, slimmere mensen raadpleegden. Nu twijfel ik daar sterk aan. 

Als er deze week op de voorpagina van de krant staat dat de huisartsenzorg steeds verder dreigt te commercialiseren omdat grote investeerders-ketens huisartsen-praktijken opkopen, dan zakt de moed me alweer in de schoenen. ‘Is dat een goed idee?’ vraagt de krant mij in dikke letters. 'WAT DENK JE ZELF?’ blaas ik in mijn ochtendchampagne.
Dat is ongeveer net zo’n goed idee als de commercialisering van de kinderopvang (huidige situatie: rampzalig), de ouderenzorg (huidige situatie: afschuwelijk) en de jeugdzorg (huidige situatie: oneindig gekmakend schadelijk). Je kunt nu al voorspellen dat dit gaat uitlopen op patiënten die niet geholpen worden omdat er aan hun klacht niet genoeg geld te verdienen is, te weinig personeel omdat die commerciële honden nooit serieus geld uitgeven aan verzorgenden en veel, heel veel zieke mensen. Enquêtecommissie, spijt, terugdraaien. 

Maar het is nu al zichtbaar. Ik kan het met mijn boerenlullenverstand al aan zien komen, waarom zij dan niet? Handel er nu op, of je kunt het over een paar jaar met een hoop bombarie alsnog erkennen, nadat er mensen beschadigd zijn.
Doe het dan maar voor die tijd. Zo was er een tijdje geleden dat verschrikkelijke idee van het afschaffen van de basisbeurs voor studenten. Wij riepen vanaf de bank al dat dat over een paar jaar moest worden teruggedraaid, want natuurlijk wordt het onderwijs hierdoor minder toegankelijk voor mensen (met ouders) met een laag inkomen, WAT DENK JE ZELF? vroegen wij weer eens vergeefs aan Annechien in het Achtuurjournaal. Zij kan er ook niks aan doen. Inmiddels is er een ‘pech-generatie’ die buiten alle beurzen en andere steunmaatregelen valt. Sorry joh. Je kunt nooit meer een hypotheek krijgen. Echt balen. Ga je maar lekker invechten. Groetjes, Mark.

Deze week was er een aandoenlijke touringcar vol Groningers op bezoek in Limburg. De noorderlingen spraken over de ellende van de aardbevingen, de zuiderlingen over de waterschade en ze vonden elkaar in het niet gehoord noch geholpen worden door de altijd weer ‘ruimhartige schadevergoedingen’ belovende kabinetten Rutte. 

Het was heel goed geweest. Ze hadden veel steun aan elkaars wederzijdse ervaringen. Er zijn nu ook plannen om te praten met slachtoffers van het toeslagenschandaal. Om elkaar als onterecht gedupeerden te steunen.

Zou hier een kiem liggen voor een nieuwe politieke beweging? Of zou het linkse politici ooit lukken om uit te leggen dat dit in de kern was wat progressieve politiek moest zijn, dat je burgers beschermt en ontlast en voor ze zorgt? Nu heeft de BBB geoogst wat neoliberale kabinetten jaren hebben gezaaid: bange burgers die eindelijk weer eens beschermd willen worden.