Column Claudia de Breij: The Boring Twenties

‘Oma, vertel nog eens hoe het was? Vertel nog eens wat er allemaal niet gebeurde tijdens de coronapandemie?’ Goed lieve schat. Nog één keertje dan! Kom eens op mijn knie zitten. Dan doen we het hele liedje weer, goed? Gaan we weer hobbelen. Niet vallen, hè?

De scholen, de scholen, de scholen waren… ‘Dicht!’ Goed zo! De stadions, theaters, musea waren… ‘Dicht!’
Jaaaa! De sportschool, de winkels, de kroegen waren… ‘Dicht!’ Van Groningen tot aan… ‘Maastricht!’

En het kabinet lag op zijn… ‘gat!’ En Hugo de Jonge ging helemaal… ‘nat!’ Want Oma wachtte op een… ‘spuit!’
En ze verveelde zich helemaal de…‘touwtakkepleuristyfustering!’

Goed zo!

Tot zover een blik in de verre toekomst. In alle beschouwingen over de (hopelijk nabijere) toekomst, over ‘de wereld na corona’, valt regelmatig de term roaring twenties. Oh jongens, de dolle boel die we gaan meemaken als alles straks weer mag! Dansen en drinken en tongen zonder mondkapje! Als ik dan weer eens totaal overprikkeld met een kater op de bank zit en ik heb heel even de neiging terug te mijmeren naar de tijd dat het zo lekker rustig was op straat, en iedereen altijd thuis was, en dat dat toch ook wel iets gezelligs had, dan moet ik dit nog eens herlezen.

Afgelopen weekend waren we vrij, en zonder kinderen. We hadden alle afleveringen van Bed & Breakfast al gebinged. Ik had Lou Reed al gedraaid, die zingt over heroïne en ik ben maar een burgervrouwtje, maar ik verlang zo naar een vaccin dat ik toch het gevoel heb dat ik Lou begrijp als hij zingt: ‘When I put a spike into my vein, then I tell ya, things aren’t quite the same’. Ik ben ook waiting for my man, Lou. Mijn dealer heet Hugo. We hadden lekker eten van de lokale restaurateur opgediend alsof we twee Michelinsterren hadden, we hadden alles gedaan wat we nog konden verzinnen om íets mee te maken en toen zijn we van pure verveling maar een eind gaan fietsen.

Ja, dat was heerlijk. Maar voor ik later, kijkend naar foto’s, denk: ‘Mooie tijd’ druk ik mezelf dit op het hart: vergeet niet dat het was uit verveling. Pure saaiheid. The Roaring Twenties? Voorlopig The Boring Twenties.

Meer Claudia de Breij? Lees iedere week haar column in de VARAgids!