Column Claudia de Breij: Ruimen

Goedenavond! Vanavond aan tafel Joranne Zolderman, tot voor kort een vrij onopgemerkte internetcolumniste – Joranne, jij hebt een eigen blog, hè? – die het deze week plotseling schopte tot opinieleider! Ontzettend leuk dat je hier bent, Joranne. Dat kwam allemaal door dit,  volgens sommigen ronduit schandálige, stuk dat je schreef. Joranne welkom. Jij kreeg ontzettend veel weerstand, hè?

‘Ja, als je in dit land durft te zeggen hoe het écht zit dan krijg je een ongenadige bak stront over je heen. En die cancelcultuur, hè. Er is me voor duizenden euro’s aan klussen in het land door de neus geboord. Ik zou spreken in theaters, bibliotheken en buurt-huizen door het hele land. Alles gecanceld.

’Maar Joranne, heeft dat niet gewoon te maken met de extra coronamaatregelen? Alle theaters, bibliotheken en buurthuizen zijn voor iedereen gesloten nu toch?

‘Ja, dat is wat ze jou willen laten geloven. Maar wel héél toevallig dat dat precies gebeurt na mijn opiniestuk. Ze zijn in Den Haag zo geschrokken dat mij kennelijk het zwijgen moet worden opgelegd. Je wordt gewoon monddood gemaakt.’

Gelukkig zit je vanavond hier om...‘En de mainstream media negeren dit geluid ook structureel. ’Joranne, er kijken over het algemeen ongeveer anderhalf miljoen mensen live naar ons programma, dus ik weet niet of je dat mainstream noemt, maar steek van wal. Jouw stuk, waar ging dat over?

‘Over het laatste taboe. Over het heilige huisje dat niemand omver durft te trappen. Natuurlijk zijn er moedige collega’s van mij die hebben durven schrijven dat de mensen die sterven aan corona het dorre hout waren dat toch al gekapt moest worden. Collega’s ook die, zowel als presentator als panellid als gast als radiomaker, de boodschap die niemand wil horen, blijven herhalen: we helpen de economie naar de knoppen, het land, ons levensgeluk maken we kapot voor een heel kleine groep obese oude rokers die binnen nu en een jaar toch al dood zou gaan. Iedereen heeft het over solidariteit tussen de generaties, maar als die kwetsbare ouderen echt eens solidair met ons waren, zouden ze zelf óók een stap kunnen zetten. Maar zelfs al deze opiniemakers zijn te laf om die conclusie te trekken.

’Welke conclusie bedoel je?
‘Preventief ruimen.’
Preventief. Oh jongens, even een doekje voor Ab. Ab, jij spuugt van schrik je rode wijn over de tafel?‘

Nou, ik schrik hier een beetje...’‘Ja maar heb nou eerst eens even het fatsoen om naar mij te luisteren! Kijk, ik ben natuurlijk geen viroloog, maar ik volg al jaren kritisch het nieuws. Over vogelgriep, over varkenspest, over alle pandemieën die ons al jaren treffen in onze stallen, en ik mis in het huidige beleid de daadkracht die we daar wel zien. Hoe roei je zo’n ziekte uit? Door preventief te ruimen. Hup, de zieke en kwetsbare exemplaren weg uit de kudde, moet jij eens opletten hoe snel je maatschappij weer door kan!’

Pleit jij nu voor een spuitje voor mensen uit de risicogroepen? Mensen die niet ziek zijn?‘
Dat hoor je mij niet zeggen. Maar ik zeg: trek lessen uit onze ervaring met de dieren. De shredder kan ook. Of gas natuurlijk.’

Meer Claudia de Breij? Lees haar column elke week in de VARAgids!