Column Claudia de Breij: Levende planten

Zouden andere mensen dat ook hebben, vroeg ik me af. De plantenbakken in onze tuin waren de hele winter gevuld geweest met heide en andere groenblijvers waarvan ik de namen ben vergeten. Mijn botanische Rambo’s stelden niet teleur; ijsheiligen glansrijk overleefd, nu haast in een hittegolf en ze leven nóg.

‘Maar er mag nou weleens wat vrolijkers in die bakken’, vond het hele gezin.

Zouden andere mensen dat dan ook hebben? Dat je het dan niet over je hart kan verkrijgen om die planten weg te gooien? Ik bedoel, het is zomer, tijd voor grote pupillen op wilde festivals en kleurige bloemen in vrolijke plantenbakken, maar daarom hoeven mijn trouwe winterharde vrienden toch niet bij het oud vuil?

Ik voel veel bij de tuin. Het is een heel klein stadstuintje dat grotendeels wordt bezet door een trampoline. (We hebben twee kinderen, er was een pandemie, we moesten wat.) In het deel dat over is, wurmen wij ons om te eten, te drinken en te zonnen. Kan je nagaan met hoe weinig ruimte het plantenleven het moet doen in deze lusthof. Maar gekoesterd wordt het wel, vooral door mij. Zo was er een olijfboompje dat enkel nog bestond uit een stronk, of eigenlijk een leeg, kaal takje, dat ik voor de poorten van de hel heb weggesleept. (‘Deze kan wel mee met de vuilnis he?’ Nee! Ik heb speciaal Olijvenvoeding gekocht bij het Tuincentrum!). Het boompje bloeit inmiddels alsof het gelooft in Toscane te zijn.

Dan is er nog een plant met roze bloemen die uitgebloeid grijs worden en daardoor al zeker tien keer bijna afgedankt (‘Dit wordt niks meer, hè?’). Nu staat ze wéér te bloeien. Als je tussendoor al het dooie er maar uitknipt, dan komt ze steeds terug. Inmiddels noemen we haar ‘De Tina Turner van de tuin’. Hebben andere mensen dat ook? Je kan die plantjes toch niet weggooien? Hebben ze de hele winter keihard hun best staan doen om je tuin een beetje vrolijk te maken, en dan laat je ze barsten. 

Ik kon het niet. Terwijl ik de heide en aanverwante winterhelden uit hun bakken groef en in een perkje plantte, belde mijn moeder. ‘Wat ben je aan het doen?’ 'Ja, ik haal die winterplanten eruit, daar kan dan iets nieuws in, maar ik ben ze nu aan het planten want ik kan.’ ‘Geen levende planten weggooien.’ ‘Nee! Hoe weet je dat?’
‘Je vader ook niet.’ Andere mensen hebben dat ook.