Close: sterke Noomi Rapace in doorsnee actiefilm

De vrouwelijke bodyguard Sam (Noomi Rapace) moet de jonge en losbandige erfgename Zoë (Sophie Nélisse) beschermen, totdat een geweldadige kidnappoging in een safehouse in Marokko hen voortvluchtigen maakt. Sam is gebaseerd op de echt bestaande Jacquie Davis en wordt knap tot leven gebracht door Rapace (Millennium-trilogie, Prometheus, Sherlock Holmes: Game of Shadows) en als de expositie nog niet duidelijk maakt dat Zoë een erfgename á la Paris Hilton is, kun je dat altijd nog opmaken uit haar witgefilterde sigaretten, glittercolberts en de chihuahua onder haar arm. De vlucht naar Casablanca maakt hen tot een gedwongen, eigenaardig team - al is de drama die daaruit voortvloeit flinterdun en slaat elke poging tot emotie de plank mis.

Close is een 'paint by numbers-actiefilm' en daar is op zich helemaal niets mis mee. Regisseur Vicky Jewson (Born of War) sleept de kijker effectief van 'set piece' naar 'set piece' en de gewelddadige actiescènes zijn sterk en soms zelfs innovatief (zo weet Sam iemand om te brengen met haar handen op haar rug gebonden). Toch zijn er binnen het genre sterkere films aan te wijzen, ook met vrouwen in de hoofdrol: denk aan Salt (2010) of Colombiana (2011). Maar er zijn ook genoeg van dit soort genrestukken die alleen op budget, effecten en 'star power' draaien - daar heeft Close (met een effectief gebruik van een redelijk klein budget) dan weer een streepje op voor.

Het plot is evenwichtig maar saai: een groot bedrijf met kelderende aandelen, iets met een levensverzekering en zelfs fosfaatmijnen - het is allemaal nogal inwisselbaar. Tegen de tijd dat de derde akte om de hoek komt kijken, snak je er als kijker naar gewoon weer wat actiescènes te zien.

De film 'werkt', maar dan wel op de meest basale manier waarop een film kan werken. Desalniettemin zijn er binnen het genre een scala aan voorbeelden die niet werken. Binnen die context valt Vicky Jewsons nieuwste lichtelijk te prijzen.