Call Me by Your Name: loom als een prachtige Italiaanse zomer

Au, liefde.

Dat is wat je denkt als de jonge Elio – hoe oud is onduidelijk. Zeventien, achttien? – aan het eind van deze bejubelde film (Rotten Tomatoes 96%, Metacritic 93) in het haardvuur zit te staren, huilend. 

De romance die hij had met de oudere (30+) Amerikaan Oliver (Armie Hammer), die deze zomer een kamer huurde in de Italiaanse villa van Elio's ouders, is nu definitief voorbij. De speech die Elio's vader net heeft gehouden, die neerkomt op het aloude 'It's better to have loved and lost than never to have loved at all', hakte er bij Elio en de kijker wel in: die zomer vol onbesuisde liefde was magistraal en doodeng en alle leed en verlies inderdaad meer dan waard. Maar daar heb je maar in beperkte mate iets aan als je bij de haard zit te janken natuurlijk.

Call Me By Your Name is net zo loom als de prachtige Italiaanse zomer waarin hij zich afspeelt. Zes weken duurt de romance en je ziet hem zich in alle rust ontvouwen. Hij is universeel - dat het een liefde tussen twee mannen is, doet er vrijwel niets toe; iedereen die wel eens verliefd is geworden, herkent zichzelf. Aanvankelijk houdt de oudere Oliver wijselijk de boot af, maar Elio dringt aan en dus gaat hij toch voor de bijl. Het verhaal is klein, maar het acteren groots: vooral Timothée Chalamet als Elio is weergaloos. Er wordt veel gegeten, op terrassen gehangen, gezwommen en in het gras gelegen, maar over liefde wordt niet veel gepraat. Je ziet de liefde gebeuren, via het gedrag van de acteurs. Terloopse aanrakingen, quasi-nonchalante fietstochtjes; er wordt flink om de liefde heen gedraaid. Totdat Elio het verstandige en afhoudende gedoe van Oliver zat is en met open vizier de liefde tegemoet rent.

Het goede en ietwat onverwachte van Call Me By Your Name is dat het totaal geen zwijmelfilm is. Je krijgt een mooi gefilmde zomer voorgeschoteld waarin op vakantietempo (traag dus) een mooie maar ingewikkelde liefde wordt gepresenteerd met de focus op de jonge en dus emotioneel geheel onervaren Elio. Als je je hart open houdt tijdens het kijken, breekt het van ontroering. Als je geen zin hebt in de afdeling Gevoelens & Erotiek, moet je wegblijven want deze film heeft geen andere afdeling. Nou ja, de afdeling Zomer & Krekels wellicht. Zie de trailer voor een indruk: