Braqueurs: onopgesmukt Frans misdaaddrama

Organisatie versus chaos, discretie versus opschepperij. In de wereld van georganiseerde misdaad kan je alle gevaren berekenen, maar je dient nooit het onverzadigbare verlangen van hebzucht te onderschatten.

Het was allemaal vrij simpel: strak georganiseerde overvallen op gepantserde wagens. Of het nu geld betrof of blanco paspoorten. Het geoliede team met de gesloten leider Yanis (Sami Bouajila), de nieuwkomer Eric (Guillaume Gouix), de betrouwbare Nasser (Youssef Hajdi) en de gladde Frank (David Saracino) kreeg het voor elkaar. Na een succesvolle roofoverval wordt binnen een paar dagen hun leven versplinterd als gevolg van de naïviteit en hebzucht van Yanis' jongere broer Amine (Redouane Behache).

Het script van regisseur Julien Leclerq is realistisch en compact. Alleen door de luchtdichte oefening in efficiëntie mist het enige diepgang. Je kan immers alle elementen van een misdaaddrama afvinken: vuurgevechten, afpersingen, onderlinge wrijvingen tussen de personages, agressieve antagonisten, en meer.

Leclerq stapt over de valkuil van sociale apathie heen. Om de tekortkomingen van zijn lineaire verhaallijn te compenseren, kiest hij voor een bekend emotioneel element waarmee de kijker zich kan identificeren met de roofovervallers: familie. Eric wil na een gevangenisstraf van zeven jaar de familiebanden met zijn vrouw en jonge zoon herstellen. Als Yanis zet Bouajila een genuanceerd portret neer van een imponerende, charmante leider, maar ook een gesloten man die bezorgd is om het welzijn van zijn familie die hij financieel ondersteunt. In de wetteloosheid van de situatie wekt vooral Yanis enigszins sympathie op, maar de secundaire personages komen er bekaaid vanaf.

Leclerq en cinematograaf Philip Lozano kiezen voor een sobere stijl, gelet op de eenvoudige frames, maar fijne enscenering -  zie de actieshots waar de camera van binnenuit filmt. De actie is goed geconstrueerd, met in de tweede helft van de film een prikkelend gevoel van escalerende spanning: de gierende banden, de impact van de kogels, het geluid van de wapens.

Braqueurs is niet vernieuwend, maar soms hoeft dat ook niet. Het misdraaddrama is een feest van herkenning.