Black Mirror S3 E1-6: gitzwarte toekomstvisioenen met een sprankje hoop

 

Het is een wat ongebruikelijke vergelijking, maar de kracht van de Britse tv-sensatie Black Mirror is eigenlijk dezelfde als die van een (goede) zombiefilm of –serie. Net zoals het in het betere zombiewerk niet gaat om de zombies zelf, gaat het in deze Twilight Zone voor de 21ste eeuw niet om de nieuwste technologische snufjes, maar om wat deze zeggen over de maatschappij. Technologieën op zichzelf zijn niet goed en niet fout, het is aan de mens wat ze ermee doet.

Nergens wordt dit zo duidelijk als in Shut Up and Dance – qua uitwerking bijna net zo ondragelijk wreed als White Bear uit het tweede seizoen – waarin een negentienjarige jongen wordt gechanteerd met compromitterende beelden en in Men Against Fire , waarin een soldaat begint te twijfelen aan zijn missie: het vechten tegen ‘Kakkerlakken’.

Nosedive en Hated in the Nation tonen de schaduwzijde van sociale media. De eerste is verreweg de leukste episode in deze eerste helft van het derde seizoen, de tweede de meest serieuze – ondanks een duidelijk B-horror-motief (dodelijke bijen!!!). Politiedetective Karin Parke (Kelly Macdonald) onderzoekt de mysterieuze dood van een beruchte tabloidjournaliste en ontdekt al snel een lugubere link tussen haar slachtoffer en het aantal ‘hates’ dat ze op social media kreeg. Maar gaat het de seriemoordenaar nu om de ‘hated’ of om de anonieme ‘haters’, die net zo makkelijk een hartje zetten bij een snoezige kattenvideo als een doodsbedreiging posten bij iemand met een bedenkelijk gevoel voor humor?

In Nosedive , geschreven door Rashida Jones en Michael Schur en met een glansrol voor Bryce Dallas Howard, draait alles – maar dan ook echt alles – om je sociale media-status. Word je door je omgeving hoger gewaardeerd dan een 4.2 van de 5? Dan krijg je voorrang bij het inchecken. Sta je lager dan een 2.5? Zeg dan je baan maar gedag. Mors je per ongeluk koffie op iemand met een topwaardering? Daar gaat je kans op een perfecte score.

Een zeldzaam sprankje hoop zit er in het – helaas – wat matig uitgewerkte San Junipero – een idyllische uitgaansplek waar het elk weekend een ander decennium is, je nooit ouder wordt, maar wel voor twaalf uur thuis moet zijn .

Tot slot laat Playtest zien dat er niet zoiets bestaat als ‘gemakkelijk geld’. Backpacker Cooper (Wyatt Russell, inderdaad, de zoon van Kurt Russell en Goldie Hawn) reageert op een advertentie van een Japanse horrorgamemaker en komt terecht in een spookhuis waar zijn eigen geest zijn grootste vijand is. Visueel is Playtest één van de sterkste afleveringen, al hadden we Russell Junior toch een betere ontknoping dan ‘Had nou je moeder maar teruggebeld’ toegewenst.