Bioscooppremière: Isle of Dogs

Je slaat zelden steil achterover van de schoonheid van een film. Van deze wel. Isle of Dogs is een stop-motion animatiefilm over een roedel honden (toepasselijk deels van het vuilnisbakkenras) dat is gedeporteerd naar een Japans vuilniseiland en aldaar een jongetje helpt zijn eveneens gedeporteerde hond terug te vinden - en en passant de vernietiging van alle honden in Japan probeert te stoppen. De regie is van Wes Anderson, die eerder de animatiefilm Fantastic Mr. Fox maakte en de uitzinnig vormgegeven live-action films The Grand Budapest Hotel en The Royal Tenenbaums.

Isle of Dogs is zo verbazingwekkend mooi gemaakt, zo rijk aan details en voorzien van zulke expressieve en bewegelijke animatie, dat je ogen het visuele vertoon alleen maar kunnen bijhouden doordat de stijl van Wes Anderson vaak strak, ingehouden en symmetrisch is. Hij geeft je door een vrij statische cameravoering en het gebruik van (very) wide shots genoeg overzicht en tijd om de soms zeer wilde gebeurtenissen te kunnen volgen. Het script is afwisselend hilarisch en bedachtzaam en de stemacteurs zijn geweldig, vooral Bryan Cranston (Walter White uit Breaking Bad) als de zeer individualistische hond Chief en Edward Norton als Rex, de leider van het roedel.

De toon van de film en de stijl van de animatie is goed te zien in de onderstaande scène, waarin het groepje honden - plus buitenstaander Chief (de zwarte hond) - tegenover een stel andere honden komt te staan en er een vechtpartij uitbreekt om een zak vuilnis. Want ander voer is er niet op Trash Island.

De metafoor van Trash Island, waar de fictieve Japanse stad Megasaki City al haar afval dumpt, en de verbanning van alle honden naar dat vuilniseiland omdat er een hondenziekte is uitgebroken die ook gevaarlijk kan zijn voor mensen, is een verwijzing naar het weren van ongewenste elementen uit de maatschappij en zelfs, als de vernietiging van alle honden aan de orde komt, naar de Holocaust. In die zin is Isle of Dogs grimmig, maar dat wordt meer dan gecompenseerd door de zoektocht van het jongetje - een stiefzoon van de burgemeester van Megasaki, die het bevel tot deportatie van de honden heeft gegeven - naar zijn hond Spot en de hondstrouwe hulp die hij daarbij krijgt van het roedel van Rex en Chief.

Hun tocht over het eiland is spannend, ontroerend, ontzettend grappig en vooral zo indrukwekkend vormgegeven, dat het Isle of Dogs tot een unieke film maakt, veel meer bestemd voor volwassenen dan voor kinderen (en ook geschikt voor kattenliefhebbers, hoewel katten subtiel worden afgeserveerd als smerige collaborateurs). In deze making of zie je hoeveel werk en zorgvuldigheid de ruim zeshonderd makers erin hebben gestoken. En in de bovenstaande trailer zie je hoe ontzettend goed ze dat gelukt is.