Bioscoop Première: The Fury of a Patient Man

 

Deze film sleepte in februari vier Goya's in de wacht, de belangrijkste Spaanse filmprijs, waaronder die voor beste film. Dat is terecht, want de film is bijzonder: vaak heel rustig, met veel aandacht voor de dagelijkse, persoonlijke levens van de personages - we zien ze op kinderfeestjes, in barretjes, in bed met geliefden en tijdens interactie met hun vrienden en familie. Heel anders dus dan in veel andere wraakfilms, waarin we eerst iemand heel kort iets onzegbaar vreselijks zien overkomen waarna er een enerverende jacht op de baddies volgt - zie Kill Bill bijvoorbeeld. Die jacht is dan wel spannend en bevredigend (de baddies ontlopen hun vreselijke lot vrijwel nooit) maar blijft vaak wel oppervlakkig en cartoonesk. Veel schieten en weinig inzicht in de trillende haat die de wraakgevoelens voedt. In The Fury of a Patient Man komen we er vrij langzaam achter hoe de diverse personages zich tot elkaar verhouden, hoe ze verteerd worden door hun gevoelens en wat en wie hier gewroken gaat worden. Maar daardoor begrijpen we ze des te beter en dat maakt de film beklemmend en de zoektocht naar wraak heel invoelbaar; je raakt als kijker emotioneel betrokken terwijl je al die levens langzaam leert kennen.

De wreker is Jose. Een rustige, vriendelijke man die normaal beslist van geen geweld zou willen weten maar nu niet anders kan. Zijn geduld is groot, maar dat is wel gedwongen geduld: het instrument van zijn wraak zit een gevangenisstraf van acht jaar uit. Jose moet wachten tot die persoon, die de sleutel tot de eigenlijke wraak is, vrijkomt. Het gerecht wraak wordt hier dus noodgedwongen wel zeer koud geserveerd, na een tergende pauze van acht jaar. Het is zonde om de reden, de methode en het succes of falen van de wraak hier weg te geven want The Fury of a Patient Man moet het deels van de plotwendingen hebben. De trailer geeft gelukkig niet te veel weg:

De film is vooral zo geslaagd omdat je de wraak zo goed begrijpt en tegelijkertijd zowel het stomme als het onafwendbare inziet. En mededogen hebt met degenen die de wraak overkomt. Dat mededogen lijkt de wreker zelf soms ook te hebben maar mag daar van zichzelf niet te veel aan toegeven omdat hij een gevecht levert uit naam van iemand anders die dat niet meer kan. Waaraan uiteraard risico's kleven. Een ander spreekwoord zegt dat wie wraak gaat nemen op iemand, het best van tevoren twee graven kan delven.