Een onbekend stukje voetbalgeschiedenis: het eerste WK vrouwenvoetbal in 1971

In 1971 werd het eerste WK voetbal voor vrouwen gespeeld. Nederland wist zich niet te kwalificeren, maar speelde wél haar eerste officiële interland. Een zoektocht naar de speelsters van toen.

Wie kent Pelé niet, de wondervoetballer uit Brazilië. Je moet wel onder een steen leven, wil je zijn naam nog nooit gehoord hebben. Duizenden voetbalfans bewezen hem de laatste eer toen hij ruim een jaar geleden overleed, en de verhalen over zijn virtuositeit op het veld en zijn drie wereldtitels met de Gele Kanaries worden nog steeds gretig gedeeld – ook al is het al zo lang geleden. Och, dat wereldkampioenschap van 1970 in Mexico, met dat weergaloze tik- je op Carlos Alberto in de finale tegen Italië: 4-1.

Hoe komt het dat we die verhalen kennen, tot in detail, dat we die beelden allemaal wel eens gezien hebben, herhaald in talloze televisieprogramma’s, hoe komt het dat dit stukje sportgeschiedenis tot de mondiale canon behoort, maar dat niemand weet dat er in 1971 nóg een wereld- kampioenschap voetbal was, in Mexico. Een finale, óók in het Aztekenstadion, en met zo’n 110.000 toeschouwers óók uitverkocht. Hoe komt het dat niemand weet tussen welke landen die finale werd gespeeld, laat staan dat iemand ook maar een naam van de spelers kent?  Dat komt omdat de voetballers vrouwen waren.

Je gelooft het pas als je het ziet. De documentaire Copa 71 vertelt een even hartverwarmend als hartverscheurend verhaal over het WK vrouwenvoetbal van 1971 in Mexico. Na het supersuccesvolle mannen-WK van 1970 wilden de zakenlieden achter dat toernooi nog wel eens zoiets moois voor hun land. Dus besloten ze dat er een WK voor vrouwen moest komen. Vrouwenvoetbal won in die jaren overal aan populariteit, al stonden nationale bonden niet te springen om vrouwen te omarmen. In Nederland bijvoorbeeld vond de KNVB het een schande dat vrouwen ook wilden voetballen. Immoreel was het, en onfatsoenlijk.

Toen de Eerste Zeeuwse Damesvoetbalvereniging (EZD- VV) zich in 1968 wilde aansluiten bij de KNVB, kreeg voorzitter Gerard Korsuize dreigende teksten terug. Daar trok hij zich weinig van aan, hij ging toch door. Zo ontstonden in Nederland op verschillende plekken illegale vrouwenvoetbalclubs, die zich verenigden in een wilde bond. Het journaille schreef smakelijk over de ‘potige huismoeders’ die met ‘deinende borsten’ over het veld holden.

Ze zagen vrouwenvoetbal vooral als een bron van koddig vermaak.

Lees verder in VARAgids 9 vanaf bladzijde 36