American Horror Story Hotel S5: deze plek laat je nooit meer los

 

Het vijfde seizoen van American Horror Story speelt zich af in Hotel Cortez, een in Art Déco-stijl opgetrokken pand in Los Angeles. Detective John Lowe (Wes Bentley) is gefascineerd door het statige en mysterieuze bouwwerk. We zien hoe hij de foyer instapt, die is aangekleed met dezelfde tapijtmotieven als het Overlook Hotel in de horrorklassieker The Shining (1980). Dankzij een relatiecrisis met zijn vrouw Alex (Chloë Sevigny) neemt hij zijn intrek in kamer 64. Van de onwennige en laconieke receptionist Iris, vertolkt door Kathy ‘Misery’ Bates, krijgt hij de sleutel.

Kamer 64 verschaft de kijker de toegang tot de ware geschiedenis van Hotel Cortez: met haar zombie-achtige wezens, deftige vampiers en eenzame dienstmeiden. Of zoals een personage opmerkt: ‘Deze plek zal je nooit meer loslaten.’ Net als de tot waanzin gedreven Jack Torrance (Jack Nicholson) in The Shining, bevindt John zich in een genadeloze maalstroom. Zijn onderzoek naar een seriemoordenaar – die geïnspireerd door de tien geboden voor eigen rechter speelt – brengt hem tot de diepe krochten van zijn eigen ziel.

Hotel Cortez lijkt in die zin soms wel een reflectie van het vagevuur, waar bij binnenkomst je zonden worden gewogen. De makers – Ryan Murphy en Brad Falchuk – knipogen hiermee, zoals gebruikelijk, naar films met een soortgelijke boodschap: in Se7en (1995) en Barton Fink (1991) lijkt de ontmoeting met het kwaad eveneens centraal te staan. Murhpy en Falchuk maken er hun eigentijdse variant van: een verhaalwereld waarin vampiers House of Cards bingewatchen, en beelden van de zwijgende film Nosferatu (1922) worden begeleidt door keiharde en naargeestige eighties newwavemuziek.

Dit alles speelt zich af op de grens tussen erotiek en akeligheid, met een snufje humor. Zo ontvangt de oorspronkelijke architect en eigenaar van het hotel, de geestverschijning James March (Evan Peters), elk jaar tijdens Halloween zijn vriendengroep bestaande uit seriemoordenaars. De aanwezigheid van een engerd als John Wayne Gacy wordt alvast beloond met een grotesk cadeau: een onschuldige tiener wordt geofferd. Zo wordt een absurde fantasie – een bacchanaal met psychopaten – tot leven gebracht.

De meest in het oog springende, bijna goddelijke entiteit in dit vijfde seizoen is echter de vampier The Countess (Lady Gaga). Zij lijkt aan het roer te staan van Hotel Cortez. Ze is een meer dan een eeuw oude biseksuele gravin. Gaga lijkt dan ook een levende mannequin: een archetypische fashionista die vergezeld door haar liefdespartner, de volgzame Donovan (Matt Bomer), paradeert door de gangen. Ze heeft als goede daad Liz Taylor (Denis O’Hare) een nieuw identiteit geschonken, en van modeadvies voorzien. De als man geboren Taylor werkt sindsdien als barvrouw in het hotel.

Dat American Horror Story een genreserie is waarin rijkelijk wordt verwezen naar het Amerikaanse (horror)verleden, neemt niet weg dat dit soort belangrijke actuele thema’s als genderproblematiek tussen neus en lippen door aan bod komen. Of bijvoorbeeld het grote verschil tussen de beleving van seks in pornofilms en werkelijke seks, zoals Iris tijdens een kort betoog al zuchtend opmerkt. Tegen het einde van de twaalf afleveringen wordt zelfs bezien of sociale media gevoelens van eenzaamheid wegnemen, bij geesten…

Ondanks dit maatschappelijke engagement, dat knap is verweven met de verschillende verhaalstructuren en de talrijke referenties naar popcultuur, werd dit vijfde seizoen van American Horror Story wisselend ontvangen. De belangrijkste kritiek was gericht tegen Lady Gaga, die volgens critici een ‘inhoudsloze’ feeks neerzet. Toch won ze (terecht) een Golden Globe voor haar rol. Ze acteert namelijk net zo ‘jaloers, bezitterig en egoïstisch’ als Hotel Cortez zelf is, de plek van waaruit ze de scepter zwaait.