Alles van Waarde: geloof, hoop en liefde

Foto credits: EO

‘Het was God die ons strafte.’ Alles van Waarde houdt de christelijke gemeenschap een spiegel voor door een verhaal te vertellen over homohaat en radeloosheid, gegoten in een film over geloof, hoop en liefde. De film wijst geen zondebok aan, maar geeft indirect kritiek op het ontbreken van acceptatie van homoseksualiteit - en alles niet-hetero - in de strenggelovige dorpsgemeenschap waar de film zich afspeelt. Bijzonder noemenswaardig is dat de film uitgezonden wordt bij de EO, en daarmee lijkt de telefilm vooral een gespreksopener te willen zijn voor de christelijke gemeenschap.

De metafilm gaat over Marc (een ontzettend overtuigende Teun Luijkx; A’dam & E.V.A.). Hij is een man van in de dertig, getrouwd met de Amerikaanse Christy (Julia Akkermans). Samen met hun jonge zoontje Tommy zijn ze pasgeleden weer teruggekomen na een aantal jaar in de V.S. te hebben gewoond. Hij zingt in het kerkkoor en bezoekt regelmatig zijn opa in een verzorgingstehuis. Op een dag ontmoet hij daar de nieuwe verpleger Rick (Abe Dijkman). Rick nodigt hem uit om iets te gaan doen en vanaf dat punt bouwen de twee een hechte vriendschap op die leidt naar liefde.

Als de twee op een avond zwaar mishandeld worden, wordt duidelijk hoe de liefde die zij voor elkaar hebben gezien wordt als de ergste zonde in de ogen van de dorpsgemeenschap waarin Marc zo geliefd wordt. Rechercheur Narin (Sinem Kavus) onderzoekt de zaak en bewijst – tegen het advies van haar collega’s in – dat het om antihomogeweld gaat. Ondertussen vecht Marc met zijn gevoelens voor Rick en God en weet hij niet wat hij moet doen.

De film van regisseur Stanley Kolk en scenarioschrijver Cecilie Levy is een nepdocumentaire met behind the scenes en stukjes speelfilm. In de film wil Esther de Konink een documentaire maken over wat er met haar broer Marc is gebeurd. Ze wil erachter komen hoe het zo ver heeft kunnen komen en belt met de betrokken rechercheur – die zegt dat hij gespeeld moet worden door een ‘hoogopgeleide zij-instromer van Marokkaanse afkomst, lekker politiek correct’ – interviewt ooggetuigen, kerkleden, haar ouders en Rick.

Stukken waarin de acteurs die de fictieve echte personages spelen hun script oefenen, worden afgewisseld met de filmscènes. Dit alles is wat verwarrend en experimenteel, maar wordt dusdanig zorgvuldig en sensitief in beeld gebracht dat het zorgt voor diepgang en reflectie. Het verhaal geeft op indringende wijze een beeld van de innerlijke worstelingen en veroordelingen vanuit de eigen gemeenschap waar veel niet-hetero christenen (mogelijk) mee te maken hebben. ‘Misschien was het wel Zijn manier om te zeggen dat we ons niet moeten verbergen.’