Wat deed ABBA’s Agnetha in de jaren 90 in Drenthe?

Hoe ABBA’s Agnetha een relatie kreeg met een doodgewone Nederlandse vorkheftruckchauffeur uit Steenwijksmoer. En hoe dat almaar grimmiger werd.

De eerste verhalen over die relatie bereikten de pers in 2000. De Nederlandse Gert van der Graaf was al in de ban van Agnetha Fältskog sinds hij haar met het mutsje en de glanzende blauwe outfit Waterloo zag zingen op het Songfestival in 1974, ABBA’s grote doorbraak. Hij was toen een jongen van acht. ‘Sindsdien was het mijn droom om voor altijd bij haar te zijn.’ Een kinderlijk verlangen, dat gedeeld werd door zoveel jongens en meisjes die opgroeiden in de jaren 70. Je wilde de blonde A. zijn of met haar zijn; ABBA was magnetisch. Maar bij Gert van der Graaf ebde het verlangen niet weg met de volwassenheid. In de jaren dat Agnetha Fältskog zich na ABBA’s verscheiden en een kleine solocarrière uit de publiciteit had teruggetrokken op een groot landgoed met paarden en honden vlakbij Stockholm, bleef Gert van der Graaf, inmiddels vork-heftruckchauffeur in Steenwijksmoer bij Coevorden, gevangen door Agnetha. Honderden brie-ven stuurde hij, meer dan dertig keer reisde hij naar Zweden om een glimp van haar op te vangen. Een ware fan. Tenminste… In 1997 reed Gert naar Zweden om 800 meter van Agnetha’s ranch in te trekken in een oud vakantiehuisje met bloemetjesbehang, om voor altijd dichter bij haar te zijn. Hij bleef schrijven en begon nu ook dagelijks te posten bij haar huis. Toen kreeg het verhaal een onverwachte wending. 

Er doen verschillende versies de ronde over hoe ze precies met elkaar in contact kwamen, de superfan en de superster. In het ene verhaal kreeg Van der Graaf een klein ongeluk met de auto en kwam Fältskog, met een klop op de deur van het huisje, vragen hoe het met hem ging. In het andere verhaal kwamen ze elkaar toevallig/niet toevallig tegen op een van de lange wandelingen die Agnetha met haar honden maakte. Hoe dan ook, ze kregen een relatie die zo’n twee jaar duurde. Er werd zelfs ergens geschreven dat Van der Graaf bij haar zijn maagdelijkheid verloor. 

Eerst had iedereen in de media moeite om dat te geloven. Wat moest een wereldster nou met een ‘dikkige vorkheftruckchauffeur met een glazige blik’. Hij was niet bepaald iemand uit de rijke, knappe glamourkringen waar Her royal highness Agnetha (de eretitel voor Agnetha uit de film The adventures of Priscilla, queen of the desert) in thuishoorde. Maar een Engelse krant sprak de moeder van Van der Graaf, Loes, en zij vertelde dat haar zoon en Agnetha ‘samen hand in hand op de bank zaten. En zij maakte koffie en kletste honderduit. Ze had zelfs haar pantoffels bij hem staan.’ Van Nederlandse kant zocht Netwerk Van der Graaf op in zijn Zweedse huisje en filmde een kaart die zij blijkbaar aan hem had gestuurd. ‘Jag älskar dig’ stond erop. Liefde en pantoffels. Was het toch waar? Van der Graaf vertelde vriendelijk aan de filmploeg dat ze de taal van zijn brieven zo had gewaardeerd en dat ze ‘de blik in mijn ogen heel speciaal vond.’ Hij ging helemaal op in zijn adoratie, die, dat viel meteen op, meer over hemzelf leek te gaan dan over de beroemdheid die hij verafgoodde.

Agnetha Fältskog zelf hield de affaire, zo lijkt het, angstvallig geheim voor de buitenwereld en verbrak na twee jaar de relatie. Vanaf dat moment werd de fan definitief een stalker. Van der Graaf kon de breuk niet verkrop-pen en begon haar te stalken. Weken, maanden, brieven, honderden brieven, rondhangen bij haar huis, in haar brievenbus kijken, haar opwachten bij de oprit en volgen waar ze ook ging. Een keer, op kerstavond, als in een slechte horrorfilm, doemde in het donker opeens zijn gezicht op achter het keukenraam. Dat was de druppel. Fältskog riep hulp in en deed aangifte. Nu kwam de klop op de deur van de politie, die Van der Graafs slaapkamer in het huisje van onder tot boven beplakt vonden met posters van Agnetha. Naast zijn kussen lag ook een foto. Er kwam een rechtszaak.

Lees verder in VARAgids 32-33 vanaf pagina 34.