Column Claudia de Breij: Half oppe appel

Als ik nou Kamerlid was hè, dan zou ik dus naar die interruptie-microfoon lopen met mijn Pieter Omtzigtste gezicht, de minister-president strak aankijken en zeggen:

‘Mevrouw de voorzitter!
Dit is nu de zoveelste leugen
van onze premier! We mógen het terras op, zei hij, maar enkel van twaalf tot zes. Want anders
“komen de bitterballen”, beweert hij. Ha! Dat is een abjecte leugen. Iedere hardwerkende Nederlander die ooit van een goudgele rakker met een twee vingers dikke schuimkraag heeft genoten, weet zoveel beter, mevrouw de voorzitter. Om zes uur gaan we niet aan de bitterballen! Dit wijst op een totaal verziekte bittergarnituur-cultuur. Aan de bitterballen ga je, als weldenkend bartype, om vier uur, mevrouw de voorzitter. Zes-tien-honderd uur! En dat onze premier dat om zes uur doet getuigt van een heel, heel foute borrelhouding.

Maar wat kunnen we ook verwachten van een man die iedere zondag, precies als hij komt aanfietsen bij het Catshuis voor het overleg over de coronamaatregelen, een half oppe appel in zijn hand heeft? Altijd dezelfde mate van sportieve aangevretenheid op de foto, met die eeuwige All Stars die nooit vies zijn (want ze gaan pas aan vlak voor het fietsen), met die kleurige hoodies die eruit zien alsof ze van de kinderafdeling van de C&A komen. Wat weet zo’n man van snaaien, van lekker vreten om het vreten, van jezelf verliezen in vet en zout als hij altijd een half oppe appel bij zich heeft? Nooit een klokhuis, nooit één wellustige hap uit een dikke Jonagold nee altijd diezelfde cameragenieke half oppe appel, voorzitter. Het lijkt wel een decorstuk. Het lijkt wel nep. En dan je burgers beschouwen als onbetrouwbaar, ha! Want zo is het wel, voorzitter. De burger wordt steeds meer gezien als potentiële fraudeur, de laatste tien jaar, de periode van de VVD van Mark Rutte aan de macht. De VVD, de partij met de meeste integriteitskwesties van allemaal… Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten, voorzitter. Onze premier bleek vorige week per ongeluk gebruik te hebben gemaakt van een reiskostenvergoeding. Die heeft hij niet nodig, want hij zit altijd met die fucking appel op de fiets. Dat kost geen twintigduizend euro. Dat speet hem, maar hij ging die twintigduizend euro toch niet terugbetalen. Als je zelf zo denkt, hoe kun je dan geloven dat mensen die veel minder te besteden hebben wél eerlijk zouden zijn?

Toch gaan we met deze premier verder, voorzitter. Want Tjeenk wil het.

En laten we eerlijk zijn: een van de belangrijkste oppositieleiders is meneer Wilders. Geert Wilders die, als hij praat over macht en tegenmacht, even vergeet dat hij zélf een partij zonder leden en zonder inspraak leidt. Die praat over transparantie maar van wie we niet mogen weten wie er geld doneert aan zijn partij. Die praat over “criminelen die achter de tralies zouden moeten” als het over de leden van ons huidige kabinet gaat, maar zwijgt over de zaak Dion Graus.

Geert Wilders over macht en tegenmacht is even geloofwaardig als een antivaccinatie- influencer die op Instagram gilt over “geen spuiten in een gezond lichaam!” maar er niet boos bij kan kijken van de botox.’

En daarna ging ik over tot de orde van de dag.