De pest aan pesten (17)

Ik heb een schuldgevoel
Waardoor ik heel vaak heel lang wakker lig
En ik durf er niet over te praten
Het is mijn eigen schuld,
Want ik doe dingen die ik niet wil doen
Maar ik vind het zo moeilijk om te laten Ik pest al tijden lang een meisje in de klas
Omdat ik vreselijk jaloers ben en zou willen dat ik was
Zoals zij, want zij is meestal wel de beste
In alle vakken, daarom ben ik haar gaan pesten
En al gauw deed ook een ander met me mee
Dat is gemakkelijker treit'ren met z'n twee
Het is een kwestie van meedoen met de rest
Want anders word je zelf misschien gepest Oh, natuurlijk zie ik ook wel haar verdriet
Toch pest ik haar ook in de klas
Wanneer de meester het niet ziet
En toen ze laatst gigantisch kwaad werd en ging slaan
Toen keek hij wel en moest zij snel de klas uit gaan
En op de gang zag ik haar huilen en ik kreeg
Toch best een rotgevoel van binnen, maar ik zweeg
Omdat ik bang was voor de straf en voor de rest
Die mij daar vast en zeker mee hadden gepest Ik heb een schuldgevoel
Waardoor ik heel vaak heel lang wakker lig
Maar ik wil er nu met iemand over praten
Ik wil geen schuldgevoel
Ik zeg haar straks dat het me spijt
En dat ik best begrijp dat zij me wel zal haten. En zonder schuldgevoel
Hou ik de pest aan anderen die pesten. Zonder schuldgevoel
De pest aan die pesten.