Woonlastenpolis biedt schijnzekerheid

Het kan iedereen gebeuren: u heeft een leuke baan, waarmee u uw droomhuis kunt betalen. En dan wordt u ziek. Gelukkig heeft u een woonlastenverzekering (ook wel een betalingsbeschermingsverzekering genoemd) afgesloten zodat in ieder geval de woonlasten voor een bepaalde tijd worden opgevangen. Maar dan betaalt de verzekeraar niet uit...

Een woonlastenverzekering sluit u gelijk af met een hypotheek. Tegen betaling van een maandelijkse premie of eenmalige koopsom verzekert u zich van een vast bedrag per maand indien u arbeidsongeschikt wordt. Ook is een dekking bij werkloosheid mogelijk, maar deze keert in de regel slechts één of hooguit twee jaar uit en is relatief duur.

Voorbeeld
Ook Martin van Veen vangt bot bij zijn verzekeraar als hij in 2006 door reuma arbeidsongeschikt wordt. In 2004 sluit heeft hij bij het oversluiten van zijn hypotheek een woonlastenverzekering bij Cassidy Davis afgesloten via zijn verzekeringsagent.

Martin wordt begin 2006 ziek: de arts stelt de diagnose reumatische atrose en jicht. De verzekeringsagent raadt Martin in januari 2007 aan om een beroep te doen op zijn woonlastenverzekering. 

Na het opvragen van het medisch dossier van Martin komt verzekeraar Cassidy Davis met de afwijzing. ‘Arbeidsongeschiktheid voortvloeiend uit of verband houdend met een ziekte, gebrek, aandoening of een abnormale geestelijke of lichamelijke toestand welke reeds bestond ten tijde van het sluiten van de verzekering.’

Martin zou voor het afsluiten van de verzekering al geweten moeten hebben dat hij reuma zou krijgen. Ook Martin vraagt zijn complete medische dossier op. Uit het dossier kan hij echter niet opmaken hoe de verzekeraar aan zijn vooruitziende blik komt.

Martin tekent bezwaar aan tegen de afwijzing van Cassidy Davis. Hij stuurt zelfs een brief van zijn huisarts mee. Ook die bevestigt dat er voor het afsluiten nog geen sprake was van de diagnose reuma.

Advocaat Karen Machielsen van advocatenkantoor De Waal & Zumpolle kent vergelijkbare gevallen uit haar praktijk. Verzwijging is één van belangrijkste redenen voor afwijzing door een verzekeraar. Dat betekent dat de verzekeraar twijfelt aan de antwoorden op de medische vragen die de verzekeraar stelt alvorens het afsluiten van de verzekering. De verzekerde zou voor het afsluiten al geweten hebben dat hij later ziek zou worden, net als bij Martin van Veen. Een reden voor afwijzing is dat de verzekeraar vindt dat de verzekerde niet ziek is.

Ook het Kifid ( Klachteninstituut Financiële Dienstverlening ) constateert in het jaarverslag van 2007 dat verzekeraars woonlastenverzekeringen hebben afgesloten na het stellen van enkele gezondheidsvragen en vervolgens een beroep op verzwijging hebben gedaan, alsof een volwaardige acceptatieprocedure was gevolgd. Soms wordt bij de acceptatie van verzekeringen zo weinig medische informatie gevraagd, dat een beroep van verzekeraars op verzwijging nauwelijks nog mogelijk is. Het Kifid geeft aan dat verzekeraars de keuze hebben tussen of het hanteren van uitgebreidere aanvraagformulieren, met meer gedetailleerde gezondheidsvragen of nog slechts in uitzonderlijke gevallen een beroep te doen op verzwijging.

De VEH deed uitgebreid onderzoek naar woonlastenverzekeringen. Zij constateert dat het advies over deze verzekeringsvorm slecht en onvolledig is; er wordt te weinig gekeken naar de persoonlijke situatie van de klant. Op dit moment zijn er geen regels waar een adviseur zich aan moet houden als hij een woonlastenverzekering probeert te slijten. Het gevolg is dat klanten soms een polis sluiten terwijl ze al een arbeidsongeschiktheidsverzekering hebben lopen of denken dat ze goed verzekerd zijn terwijl – als puntje bij paaltje komt – de dekking tegen kan vallen.

Op dit moment geldt geen toezicht van de Autoriteit Financiële Markten op woonlastenverzekeringen. Maar dat gaat per 1 juli veranderen. Vanaf die datum moeten adviezen over deze verzekeringen voldoen aan de regels van de Wet Financieel Toezicht. Dat houdt concreet in dat adviseurs verplicht zijn om goed naar de persoonlijke situatie van de klant te kijken.

Volgens de Vereniging Eigen Huis is het toezicht van de AFM daarom een stap in de goede richting. Maar niet voldoende. De VEH wil namelijk ook een Financiële Bijsluiter verplicht wordt voor dit product. In die bijsluiter moeten de belangrijkste kenmerken van het product vermeld worden. Bijvoorbeeld wat er gebeurt bij arbeidsongeschiktheid, maximale uitkeringshoogte, maximale uitkeringsduur, wat er gebeurt bij beëindiging et cetera. Ook moet er transparantie komen over de verdiensten van adviseurs. Dan kan de klant hierover onderhandelen en dit mee laten wegen bij de keuze van de verzekering.

Volgens Machielsen moet een verzekerde zo’n afwijzing niet zomaar naast zich neerleggen. Het beste is om in overleg te gaan met de verzekeraar. Als u er dan niet uitkomt, kunt u uw klacht melden bij de Ombudsman Financiële Dienstverlening. Informatie over de procedure vindt u op de site van het Kifid. Bent u het met deze uitspraak nog steeds niet eens dan kunt nog naar de Geschillencommissie Financiële Dienstverlening (ook bij het Kifid) of de stap maken naar de rechter.

Update 16 februari 2010: Na de uitzending is Martin van Veen naar de rechter gestapt. Onlangs heeft de rechter hem in het ongelijk gesteld. Martin van Veen overweegt in hoger beroep te gaan.