Vragen over de energierekening

Waarom betalen mensen in Zeeland meer voor energie dan mensen in het noorden van het land? En hoe komt het dat energiebedrijven ons voor meer kubieke meters gas laten betalen dan ze hebben ingekocht?

Deze

kijkersvragen en nog veel meer worden in Kassa beantwoord door

een panel van drie deskundigen : Hans Alders, voorzitter van EnergieNed ( de overkoepelende organisatie van energiebedrijven), Peter Plug, directeur van de toezichthouder Nma/DTe en Diederik Samsom, energiespecialist van de PvdA en lid van de Tweede Kamer .

Eerste vraag: kan die energierekening niet eenvoudiger? Er staan nu meer dan twintig verschillende posten op en als je pech hebt, krijg je twee jaarafrekeningen: één van je leverancier en één van de netwerkbeheerder. Volgens Hans Alders zal de rekening per 2009 een stuk eenvoudiger worden. Er komt één vast transporttarief, dat niet meer afhankelijk is van het verbruik. En je krijgt alleen nog een rekening van de leverancier. Ook krijgt iedereen de komende jaren een slimme meter, die op afstand afleesbaar is, zodat je op den duur maandelijks alleen betaalt voor wat je verbruikt en de voorschotnota’s kunnen vervallen.

Waarom betaalt iemand in Terneuzen bij gemiddeld verbruik ruim 90 euro meer per jaar voor zijn energie dan iemand in Groningen? Dat komt door regionaal verschillende netwerk- en transportkosten en door de zogenaamde regiotoeslag. Volgens Diederik Samsom verdwijnen die verschillen. Maar aan de regiotoeslag op gas wil hij zich vasthouden. Het gas wordt immers in het noorden uit de grond gehaald. Samsom vindt het niet zo gek dat ze van deze bodemschat wat extra profiteren.

Energiemaatschappijen rekenen meestal iets meer kubieke meters gas af dan ze hebben geleverd. Dat komt omdat er soms gas wordt geleverd van een betere kwaliteit, waar we dus per kuub meer warmte voor terugkrijgen. Het gaat dus om virtuele extra kubieke meters, maar daar worden wel transportkosten over berekend. Peter Plug meldt dat de toezichthouder daar geen bezwaar tegen maakt. Zou je deze kubieke meters niet betrekken bij de transportkosten, dan moeten de transportkosten voor de werkelijk geleverde kubieke meters omhoog. Dus daar schiet je niets mee op. Overigens bestaat het probleem in 2009 niet meer, want dan wordt het transport niet meer per kubieke meter afgerekend.

Over de meterkosten krijgt Kassa veel klachten binnen. Er moet soms per jaar wel 60 of 70 euro voor betaald worden, terwijl de meteropnemer nog maar zelden langs komt. Dat was de DTe ook opgevallen. De toezichthouder constateert dat de kosten in 6 jaar tijd 80 % omhoog zijn gegaan. Daar stelt ze per 1 januari paal en perk aan. DTe heeft van de minister de bevoegdheid gekregen een tarief vast te stellen waar alle bedrijven zich aan moeten houden. Maximaal mag er in 2008 25 euro voor de electriciteitsmeter in rekening worden gebracht. Er wordt nog onderhandeld over de gasmeter.

Veel mensen klagen over de hoge voorschotbedragen die ze moeten betalen. En dan krijg je niet eens rente over het teveel betaalde bedrag. Diederik Samsom wil dat de toezichthouder boetes gaat opleggen als energiemaatschappijen systematisch te hoge voorschotbedragen rekenen. Maar hij ziet het niet zitten om ze rente te laten betalen, want dan zouden ze ook rente moeten gaan vragen aan mensen die te weinig hebben betaald. Nodeloos ingewikkeld dus.

Een andere Kassa-kijker kaart een heel bijzonder fenomeen aan. De Gasunie pompt het gas bij 5 graden het leidingennet in. Maar als het gas bij ons in huis door de meter stroomt, is het opgewarmd naar zo’n 17 graden. Door die verwarming zet het gas uit en kunnen er dus meer kubieke meters geleverd worden dan er zijn ingekocht. Volgens prof. Anton van Putten, die de zaak in maart 2007 in de publiciteit bracht, betalen we hierdoor 400 miljoen euro te veel. Dat is 60 euro per huishouden.

De energiebedrijven bestrijden dat. Volgens Hans Alders betalen we gewoon per kuub gas wat minder dan we zouden doen wanneer dit meetverschil niet optreedt. De Nma/DTe is nog bezig met een onderzoek. En Diedrik Samsom wil dat de onderste steen boven komt – het mag niet zo zijn dat de consument door dit meetverschil wordt benadeeld.