Verhuizen met een hulpmiddel zorgt voor grote problemen

Kassa volgt al twee jaar lang mensen die te maken hebben met onnavolgbare bureaucratie. Wie afhankelijk is van hulpmiddelen, zoals bijvoorbeeld een rolstoel of een scootmobiel, kan door een verhuizing naar een andere gemeente in grote problemen komen. In 2016 besteedde we al eerder aandacht aan de problemen met de toekenning van hulpmiddelen en hebben we het gehad over de problematische toegankelijkheid voor gehandicapten .

Bureaucratische rompslomp
Anja Stadhouders is chronisch ziek en daardoor afhankelijk van haar handrolstoel, elektrische rolstoel en scootmobiel. Zij verhuisde de afgelopen jaren drie keer van Brabant naar Zeeland en toen Limburg. Telkens opnieuw moest ze haar spullen inleveren om vervolgens in haar nieuwe gemeente opnieuw keukentafelgesprekken te voeren. En ze moest wéér alle spullen aanvragen, die ze in haar dagelijkse leven nodig heeft.

Petroesjka Sterk van SP Middelburg springt in de bres voor deze Anja. “Acht maanden wachten terwijl er acht weken staat voor een besluit. Dat kan echt niet door de beugel. Dit kan toch niet de bedoeling zijn van de decentralisatie en zorg dichterbij de inwoners brengen? Deze mevrouw staat er in haar eentje voor en heeft er slapeloze nachten van. Haar fysieke gezondheid gaat hierdoor hard achteruit”.

Reactie gemeente Veere
Wethouder Maas van de gemeente Veere (Zeeland) zegt in een reactie aan Kassa dat ze voor alle kwetsbare inwoners bereid zijn om maximale inzet te verlenen om tot een passend aanbod van hulp en ondersteuning te komen. Ook zegt de wethouder dat het WMO-loket, Porthos, daarvoor intensief contact gehad heeft met alle betrokken partijen zoals de leverancier van de hulpmiddelen en meerdere, door Anja zelf aangedragen onafhankelijke adviseurs. Op haar verzoek heeft ook de burgemeester een gesprek met haar gehad. Gemeente Veere zegt de ogen niet te sluiten voor zaken die eventueel beter kunnen.

Leveranciers hulpmiddelen
Anja heeft de afgelopen jaren met meerdere leveranciers van hulpmiddelen te maken gehad; Welzorg, firma Kersten en firma Beenhakker. In Veere had ze veel problemen met de firma Medipoint. Ook deze leverancier belooft beterschap. “Medipoint zal optimale ondersteuning bieden aan gebruikers van Wmo hulpmiddelen bij verhuizing. Wanneer de gebruiker aangeeft te gaan verhuizen, zullen wij actief ondersteunen in het contact met de gemeente en/of nieuwe leverancier in de betreffende gemeente. Onze ervaring leert dat gemeenten en andere leveranciers welwillend zijn om de hulpmiddelen mee te verhuizen naar de nieuwe woonplaats.”

Problemen bij de verhuizing van Bram
Bram is 18, meervoudig gehandicapt en heeft 24/7 zorg nodig. Hij is de afgelopen jaren vier keer verhuisd en het zorgde elke keer voor grote problemen. Zelfs bij dezelfde leverancier van de hulpmiddelen moest hij alles inleveren en opnieuw aanvragen. Na een oproep op Twitter van moeder Sarike, reageerde leverancier Welzorg snel. Welzorg zorgde ervoor dat de overdracht van de hulpmiddelen snel geregeld werd. Volgens Sarike worden de problemen bij de cliënt neergelegd. “Wij moeten het oplossen, maar zij moeten de verantwoordelijkheid nemen.”

Welzorg erkent dat verhuizingen tot lastige situatie met hulpmiddelen kan leiden. “Dit komt vooral door de regelgeving. De hulpmiddelenverstrekking voor mensen die zelfstandig wonen is een decentrale, gemeentelijke verantwoordelijkheid. De overheid heeft met de Wmo beoogd dat er lokale verschillen zijn. Elke gemeente heeft daardoor zijn eigen beleid (en leveranciers). Als iemand verhuist komt diegene onder de regels van de nieuwe gemeente. Hulpmiddelenbedrijven proberen dat voor de klanten op te lossen en ervoor te zorgen dat de klant, als dat gewenst is, het hulpmiddel kan blijven gebruiken via de nieuwe gemeente.”

Cirkelredenering
In een brief van 26 november 2016, ondertekend door staatssecretaris Van Rijn en minister Schippers, staat dat gemeenten samen tot €2 miljoen per jaar aan kosten kunnen besparen indien een hulpmiddel bij verhuizing kan worden mee genomen.

Welzorg en Medipoint erkennen dat er een hoop fout gaat maar verwijzen naar de branchevereniging Firevaned , die weer verwijst naar de Vereniging van Nederlandse Gemeente (VNG). VNG zegt dat zij geen algemene richtlijnen mogen uitschrijven en gemeentes alleen maar mogen adviseren. Het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft gemeentes zoveel beleidsvrijheid gegeven waardoor je dus afhankelijk bent van de gemeente waarin je woont, of van de welwillendheid van de leverancier die voor je in de bres springt. Toch komt er langzaam beweging in de discussie. VNG ontwikkelt samen met branchevereniging Firevaned een nieuw concept voor het verhuizen van hulpmiddelen.

Reactie Ieder(in)
Directeur Illya Soffer vindt het regelrechte verspilling. “Bij verhuizing lever je in veel gemeenten je hulpmiddel op maat in, en vraag je in je nieuwe gemeente een nieuwe aan. Een op maat gemaakte rolstoel bijvoorbeeld kan niet door iemand anders worden gebruikt. Die verdwijnt op een schroothoop of staat ergens in een lekkend depot weg te roesten. Leuk voor de leveranciers die er goed aan verdienen, zonde van het weggegooide gemeenschapsgeld. Het probleem speelt al jaren en het rijk moet dit gewoon goed aansturen. Als het rijk richtlijnen geeft dan is het zo opgelost en de VNG kan zich dan ook duidelijker uitspreken. Er is geen pilot nodig om te zien dat er dingen moeten veranderen.”