Pensioenfonds weigert wezenpensioen

Simone Thien is 20 jaar en studeert Culturele Antropologie in Utrecht. In het weekend is Simone af en toe bij haar moeder Bregit in Enschede. Haar vader heeft Simone eigenlijk nooit gekend. Hij is drie dagen na haar geboorte overleden. In verband met het overlijden ontvangt Bregit wezenpensioen voor Simone. En nadat ze eindexamen heeft gedaan, krijgt Simone zelf € 189,- per maand uitbetaald van het Pensioenfonds Bouw. Na haar eindexamen besluit Simone vier maanden naar Engeland te gaan om Engels te studeren. En daarna vier maanden naar Zuid-Afrika om vrijwilligerswerk te doen. Voordat Simone op reis gaat informeert ze twee keer telefonisch of het wezenpensioen zal doorlopen als ze in het buitenland is. En tot twee keer toe krijgt ze hetzelfde antwoord: het pensioen loopt door terwijl ze in Engeland is, maar het wordt stilgezet als ze naar Zuid-Afrika gaat, omdat ze dan niet studeert. Het Pensioenfonds vergeet echter te vertellen dat als het pensioen eenmaal stopgezet is, het nooit meer kan worden hervat. En inmiddels krijgt Simone al een jaar geen wezenpensioen, terwijl ze wel studeert. En zo loopt ze veel geld mis. Als Simone vier jaar zou studeren, loopt ze € 9072,- aan pensioen mis. Simone laat het er niet bij zitten. Samen met haar moeder gaat ze de confrontatie aan met het Pensioenfonds. Ze dienen een klacht in bij de klachtencommissie. En als deze vervolgens wordt afgewezen, gaan ze in beroep. Maar helaas wordt de klacht weer afgewezen. Vervolgens trekken ze aan de bel bij het Juridisch Loket en rechtsbijstandverzekering, maar beide zien geen mogelijkheid Simone te helpen. En dan schakelt Simone De Belbus in! De redactie van De Belbus legt Simone’s verhaal voor aan jurist Contijn van Marle, expert op het gebied van pensioenen, en werkzaam bij stichting De Ombudsman. Contijn concludeert dat het reglement van het Pensioenfonds Bouw op het punt van ‘herleven‘ van het wezenpensioen erg onduidelijk is. En hij heeft een tweede argument waarom hij vindt dat Simone wel wezenpensioen moet krijgen. Vrijwel alle andere pensioenfondsen laten het wezenpensioen gewoon herleven als de betreffende student kan aantonen dat hij of zij weer gaat studeren. Samen met Contijn van Marle gaat Simone naar het Pensioenfonds Bouw. John Kerstens, werknemersvoorzitter van BPF Bouw, concludeert dat de periode waarin Simone en haar moeder gebeld hebben, net viel in een tijd waarin het fonds bezig was het reglement duidelijker te maken. Hij is het met Simone eens dat zij niet de juiste informatie heeft gehad en beslist dan ook dat ze alsnog tot haar 27e pensioen zal ontvangen, mits ze kan aantonen dat ze studeert natuurlijk. Verder geeft John Kersten aan dat binnen het Pensioenfonds de ‘herlevingsregel’ nog eens goed besproken en heroverwogen zal worden. Of dit ook betekent dat het reglement aangepast zal worden, daar wilde hij niet op vooruit lopen. Ook de Belbus nodig: schrijf naar Postbus 3000, 1200 CZ in Hilversum, of mail naar belbus@vara.nl