Niet alle dyslexiebehandelingen vergoed

Dyslexie is een aangeboren stoornis die in de hersenen zit en die ervoor zorgt dat spellen en lezen niet goed verloopt. Bij veel kinderen worden problemen hieromtrent duidelijk in groep 3 en 4 van de basisschool. Maar het kan ook pas later op de basisschool of zelfs op de middelbare school naar voren komen. Sommige kinderen kunnen dyslexie redelijk compenseren met goede intelligentie of enorme inzet.

Bij dyslexie is het lezen niet geautomatiseerd aldus Tom Braams . Hij is onderwijspsycholoog en behandelt kinderen en volwassenen met dyslexie. Dyslexie is niet te genezen stelt Braams, maar met behulp van een goede behandeling van één tot anderhalf jaar (met een wekelijkse sessie, en thuis veel oefenen) kan worden bereikt dat een kind redelijk leert lezen en spellen. Die behandeling bestaat uit een taalgerichte therapie, waarbij op een gestructureerde manier wordt geoefend met lezen en spellen. Die therapie moet volgens Braams worden gegeven door een gespecialiseerde psycholoog of orthopedagoog.

Op 1 januari 2009 wordt de vergoeding voor diagnostiek en behandeling van leerlingen met ernstige, enkelvoudige dyslexie in het basispakket van de zorgverzekering opgenomen. Zie voor uitgebreide informatie hierover op www.steunpuntdyslexie.nl . Deze regeling wordt stapsgewijs ingevoerd, want in 2009 vallen allèèn kinderen van zeven en acht jaar daaronder. In de jaren daarna wordt de regeling jaarlijks uitgebreid zodat in 2013 alle kinderen van zeven t/m twaalf jaar onder de regeling vallen.

Ria Kleijnen, voorzitter van de Stichting Dyslexie Nederland www.stichtingdyslexienederland.nl is blij dat na jaren van overleg tussen het beroepsveld en de ministeries van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen én het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport eindelijk de dyslexiebehandeling in het basispakket is opgenomen.

Zij erkent dat er wel haken en ogen aan de regeling zitten. Kinderen met meerdere leerstoornissen zoals ADHD en dyslexie vallen niet onder de regeling. Kinderen van negen jaar en ouder vallen buiten de boot. En bij de kinderen die in 2009 negen jaar worden moet voor hun negende verjaardag de school een dossier hebben opgesteld én moet de aanvraag voor zorg bij de verzekeraar zijn ingediend. Als je kind in februari jarig is, is dat niet haalbaar.

Een ander heikel punt ligt bij de scholen. Scholen hebben namelijk in deze regeling een centrale rol. Zij fungeren als poortwachter, omdat zij een dossier moeten aanleveren waaruit een ernstig vermoeden van dyslexie bestaat. Zo moeten er onder andere drie meetmomenten zijn geweest waaruit blijkt dat het kind driemaal tot de zwakste leerlingen wat betreft lezen en spellen behoort.

Ouders kunnen dan vervolgens met dit dossier bij hun zorgverzekeraar een beroep doen op de dyslexiebehandeling in het basispakket. Zijn scholen in staat om een dossier volgens de eisen op te stellen? Sinds vier jaar bestaat het Masterplan Dyslexie voor scholen, op grond waarvan de scholen een goed protocol kunnen opstellen voor dyslexie. Als scholen hun zaakjes goed op orde hebben, zal het opstellen van een dossier geen probleem moeten zijn. Maar, aldus Kleijnen, uit onderzoek blijkt dat een kwart van de scholen niet met deze richtlijnen werkt. Dat betekent dus dat ouders er de dupe van kunnen worden als een school niet in staat is een dossier te kunnen opstellen. Kleijnen adviseert ouders daarom ook zo spoedig mogelijk bij de school te informeren of de school werkt met de richtlijnen van het Masterplan Dyslexie.

In dit Masterplan vinden scholen ook aanwijzingen voor extra begeleiding. Voor veel kinderen is deze extra begeleiding voldoende. Maar er zijn kinderen voor wie de extra begeleiding op school niet voldoende is en die naar een externe dyslexiebehandelaar worden verwezen. Idealiter bespreekt de school met de ouders de te volgen route. De meeste scholen werken al samen met behandelaars in de omgeving. Indien de school hier niet in voorziet, gaan ouders zelf op zoek naar een externe dyslexiebehandelaar.

De basis van een goede behandeling is dus de taalgerichte therapie. Dat is ook de enige therapie die door de zorgverzekeraars wordt vergoed. Maar op internet kom je therapieën tegen die op een andere leest zijn geschoeid. Onder andere motorische therapieën, de Tomatis-methode en methodes waarbij ervan wordt uitgegaan dat dyslexie in eerste instantie een visueel probleem is. De meest in het oog springende is de Van Gemert therapie . Deze methode begint met het vaststellen van de visuele afwijkingen van het kind en het aanmeten van een bril. Daarnaast wordt taaltherapie gegeven. Volgens Albert van Gemert is met deze methode dyslexie te genezen.

Tom Braams stelt dat dyslexie echt niet te genezen is. Hij wijst, evenals Ria Kleijnen, alternatieve therapieën ten stelligste af. Behalve dat de werking wetenschappelijk niet is bewezen, zijn beiden van mening dat het veel schade kan berokkenen. Want het volgen van een alternatieve therapie kan ertoe leiden dat een werkelijk effectieve behandeling wordt uitgesteld, waardoor het kind nog meer achterstand oploopt.

Bovendien stelt Braams dat de kosten van een alternatieve therapie weggegooid geld zijn. En mocht een alternatieve therapie toch effect hebben, is dat omdat ieder kind opbloeit van extra aandacht. En bij de Van Gemert therapie kan de taaltherapie er inderdaad voor zorgen dat het kind beter gaat lezen, maar dat heeft niets te maken met de bril…

Als je op zoek gaat naar een dyslexiespecialist kan de school vaak adviseren in het vinden van een goede behandelaar. Daarnaast kunt u zelf bij de vereniging Balans en de vereniging Woortblind informatie aanvragen. Een andere mogelijkheid is om via de beroepsverenigingen van psychologen en van orthopedagogen om informatie in te winnen. Ga vooral niet lukraak via internet op zoek naar een behandelaar, aldus Ria Kleijnen!

Als de dyslexiebehandeling straks uit het basispakket wordt betaald, moet u kijken in uw polis met welke behandelaars uw zorgverzekeraar een contract heeft. Alleen dan hebt u recht op een 100% vergoeding.

Bij onder andere VGZ en Zilveren Kruis wordt daarbij expliciet verwezen naar behandelaars die zijn aangesloten bij het Nationaal Referentiecentrum Dyslexie . Daarnaast is er echter nog een keurmerk, dat is het Kwaliteitsinstituut Dyslexie . Beide keurmerken verzekeren u in ieder geval van een dyslexiebehandelaar die voldoet aan de kwaliteitseisen die zijn gesteld door het College van Zorgverzekeringen.

Als de dyslexiebehandeling niet valt onder het basispakket dan kan het aardig in de papieren lopen. De kosten van diagnostiek variëren van € 750,- tot € 1500,-. De kosten voor een behandeling van één jaar waarbij er eenmaal per week therapie wordt gevolgd kosten € 3000,- tot € 5000,-. Volgens de Verzekeringssite zijn er een drietal zorgverzekeraars, die in hun aanvullend pakket expliciet een vergoeding voor dyslexieverklaringen geven. Dat zijn de Amersfoortse, Fortis ASR en Stad Holland Zorgverzekeraar. De vergoedingen zijn maximaal € 500,-, dan wel maximaal € 1000,-.