Al jarenlang lopen kinderen en hun ouders bij gemeenten en jeugd-ggz tegen problemen aan. Voor kinderen die specialistische zorg nodig hebben zijn er te weinig behandelplekken en áls er al plek is dan sta je eindeloos op een wachtlijst. In 2017 besteedde Kassa uitgebreid aandacht aan dit onderwerp, maar de problemen in de jeugd-ggz lijken alleen maar groter te worden.
De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd meldde deze week dat ze zich zeer grote zorgen maakt over de situatie in de jeugd-ggz. “Het Rijk zegt wel dat iedere jongere de zorg nodig heeft die hij/zij verdient, maar in de praktijk schuift Den Haag dit probleem op de lange baan. Staatssecretaris Blokhuis mag dan demissionair zijn, de crisis die we nu zien bij jongeren vereist zijn directe bemoeienis", aldus Geel van de branchevereniging Nederlandse GGZ.
Rosanne is al jaren bezig om een goede behandelplek voor haar tienjarige zoon te krijgen. Hij heeft naast autisme een emotie-regulatiestoornis. Na de lockdown van vorig jaar, en doordat hij wekenlang thuis zat, ging het helemaal mis met hem. “Het is zo moeilijk om je kind te zien schoppen tegen de muur. Hij loopt soms naar de messenla toe en zegt dat hij zichzelf gaat steken", zegt Rosanne. Met zware medicatie is de situatie nu onder controle en na negen maanden wachttijd kan hij binnenkort starten aan een intensieve klinische behandeling bij Youz.
Ook gemeenten hebben de laatste jaren aan de bel getrokken. Uit onderzoek blijkt dat gemeenten structureel te weinig geld hebben voor jeugdzorg. Het afgelopen jaar kwamen gemeenten ongeveer 1,7 miljard tekort voor een goede uitvoering van de jeugdwet. Ook de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) ziet dat er door corona meer beroep gedaan wordt op de crisiszorg. "De afspraak is gemaakt dat er bij aanbieders waar er extra vraag is, extra hulp wordt geboden. En dat financiële belemmeringen daarin geen rol mogen spelen." De VNG laat verder weten dat er op dit moment geen extra budget is vanuit het Rijk.
Heb je een vraag, suggestie of wil je gewoon iets kwijt? Dat kan hier. Lees onze spelregels.
Het is nog maar de vraag of het probleem aan een tekort aan financieeen ligt. Wat ik zie is dat er geen (preventieve) focus ligt om ouders op nivo te ondersteunen. En dan niet van, jij doet iets fout, maar “ wat is er met jou en wat heb jij van ons nodig als opvoeder”. Daarbij gaat het hier dan nooit om ‘ gedrag’. Dat is resultaat. Een resultaat van iets dat veel dieper ligt. Vaak al in het vroegere familiesysteem. Voeg familieopstellen/ opvoedopstellen als methodiek toe aan de hulpverlening aan gezinnen en je bent veel effectiever. Nu is er een focus op gedrag van kinderen/ jongeren; het resultaat, een schreeuw om eens wat verder en dieper te kijken naar het hele systeem. Een kind in een ontspannen omgeving vertoont dit gedrag nl niet. Er staat landelijk een grote groep coaches klaar die direct, en effectief, kan helpen met deze ( inmiddels zeer beproefde) methodiek.
Jongeren zijn niks gewend en klagen teveel. Zoals Klaver in het debat over de avondklok confronteert met de overlijdensadvertentie van een 14-jarige zo zouden jongen die lopen te mekkeren geconfronteerd kunnen worden met de rouw van vrienden wiens (groot)ouders zijn overleden aan corona. Of met leeftijdsgenoten die ernstig ziek zijn geworden van Covid of zelfs overleden. Die Klaver is met z’n 34 jaar overigens zelf zo’n mekkerende puber, hij klaagt over zichzelf. “Een avondklok raakt deze groepen hard, omdat zij nog langduriger worden beperkt in hun mogelijkheden tot noodzakelijk contact en omgang met leeftijdsgenoten.” wordt gesteld. M.a.w. de jongeren zijn zelf schuld aan deze spertijd omdat ze de contacten zoals gevraagd niet hebben vermeden, nu moet dat dus afgedwongen worden. Ze zijn niet zielig maar horen aan de schandpaal.
Meld je snel en gratis aan voor de Kassa nieuwsbrief!