Een leven na kanker: 'De arts verklaart je gezond, de verzekeraar noemt je een risico'

Jonge mensen die genezen zijn van kanker, lopen de rest van hun leven tegen problemen bij het afsluiten van verzekeringen. Zelfs als je volgens de dokter gezond bent, bestempeld de verzekeraar je als risicovol. Dat vond verslaggeefster Liv van Kassa niet door de beugel kunnen. Daarom besteedden we aan dit onderwerp in mei 2015 al aandacht.

Voor verslaggeefster Liv is dit niet zomaar een onderwerp uit de vele Kassa-onderwerpen, maar een heel persoonlijke. Op 18 november 2013 werd bij haar borstkanker geconstateerd. Daarvoor voelde Liv zich gewoon gezond. “Ik had niets in de gaten. Ik had zelfs een half jaar daarvoor een mammografie gehad, waarop niets werd gevonden. Maar toen voelde ik iets.”

Liv bleek een redelijk grote haard in haar rechterborst te hebben, waardoor deze moest worden verwijderd. Om verspreiding te voorkomen, maakte ze het besluit ook haar linkerborst weg te laten halen. Vanaf het moment van constatering kwam Liv in een rollercoaster van ziekenhuisafspraken, een operatie en zes zware chemokuren terecht. “Mijn allerlaatste chemo was in juni 2014.”

Na een lang traject – van ongeveer een half jaar– kreeg Liv te horen: ‘je bent beter’. De chemotherapie zouden alle kankercellen in haar lichaam hebben weggehaald. “Ik krijg nu ook geen controle meer. Ik kom eens per jaar op gesprek om te praten over hoe het gaat.” Toch is de ziekte niet geheel uit haar leven verdwenen. “Ik zit nu nog in een hormoonbehandeling. Dus elke dag slik ik pillen, zodat mijn hormoonhuishouding heel laag is.”

Niet alleen op dat vlak zat het label ‘kanker’ nog aan Liv geplakt. Toen ze begin 2015 op zoek was naar een nieuw huis voor een nieuwe start, bleek het afsluiten van een overlijdensrisico een lijdensweg. Ze wilde bij haar hypotheekadviseur een hypotheek afsluiten. “Die zei: ‘je bent ziek geweest, dat gaat niet zomaar’. Mijn reactie was: ‘Maar ik ben gewoon beter, hoezo dan?’”

Voor Liv was het gevoel van onrecht reden om het onderwerp op de voet te volgen. Ze nam haar gesprekken met de hypotheekadviseur en verzekeraars op. “Omdat ik Kassa-journalist ben, kwam ik er uiteindelijk achter dat verzekeraars meten naar statistieken. Maar waar die statistieken dan vandaan komen en welke dat zijn, bleef onduidelijk.” Het proces was niet transparant.

Liv bleek hier niet alleen in te staan. Volgens het NFK, de Nederlandse Federatie van Kankerpatiënten organisaties, lukt het zes op de tien (ex-)kankerpatiënten niet om een overlijdensrisicoverzekering af te sluiten. Liv vond dat heel gemeen. “Ik had zo hard gevochten om beter te worden, maar nog steeds kreeg ik het stempel: ‘jij bent ziek geweest’.” Ze stond daar perplex van. “Je verwacht niet dat andere mensen dan ook nog tegen jou gaan zeggen: ‘jouw arts kan iets anders zeggen, maar wij vinden dat het risico dat jij doodgaat veel te groot is’. Dat is een klap in je gezicht.”

Volgens de oude gang van zaken is het compleet onduidelijk wanneer Liv een overlijdensrisicoverzekering zou kunnen afsluiten en tegen welke premie dat zou zijn als het überhaupt al kan. Daar wil minister Hoekstra een eind aan maken door een periode van maximaal tien jaar aan te stellen. Na tien jaar dienen ex-kankerpatiënten de mogelijkheid tot een schone lei te krijgen en te kunnen vergeten dat ze ooit ziek geweest. “Dat is nu nog tien jaar, en als je minderjarig bent vijf jaar. Maar er zijn ziektes – en ik denk dat ik daar ook onder val – die eerder vergeten mogen worden.” Medio 2020 wil de minister dat uitgekristalliseerd hebben en duidelijkere richtlijnen voor wanneer mensen vergeten mogen worden.