Bijdrage gemeente Uden blijkt sigaar uit eigen doos

Afgelopen mei besteedde Kassa aandacht aan het verhaal van de familie Tesser uit Uden. Om hun hoogbejaarde ouders langer thuis te laten wonen, stak de familie €34.000 spaargeld in een verbouwing. Ze kwamen alleen €800 tekort voor een spoeltoilet. De gemeente Uden weigerde bij te springen, maar kwam alsnog over de brug toen Kassa er aandacht aan besteedde.

Zo lang mogelijk thuis blijven wonen is wat het kabinet wil. Veel verzorgingshuizen worden gesloten en bejaardentehuizen worden omgebouwd tot serviceflats. Helaas is het zo dat oud worden met gebreken komt. Woningen moeten aangepast, maar wie betaalt de rekening?

De hoogbejaarde ouders (92 en bijna 100 jaar) van Paul Tesser wonen zelfstandig in Uden. Ze zijn zeer slecht ter been en er zijn inmiddels aanpassingen aan de woning gedaan zodat dat ze er voorlopig kunnen blijven wonen. De gemeente Uden vertelde hen dat er een aanbouw gebouwd kan worden, maar dat de gemeente niet kan voorzien in financiële ondersteuning. De familie besloot om de aanbouw met eigen geld te bouwen, maar stuitte vervolgens op onvoorziene kosten. Ze deden opnieuw een verzoek bij de gemeente. Ze vroegen een financiële bijdrage voor een speciaal spoeltoilet. De gemeente Uden zegt nogmaals dat er geen geld is voor aanpassingen in woningen. Na de uitzending van Kassa komt de gemeente over de brug en de familie krijgt alsnog de gevraagde bijdrage.

Eigen bijdrage
De vreugde over de gemeentelijke bijdrage is echter van korte duur. De familie Tesser kreeg namelijk onlangs te horen dat de eigen bijdrage die de familie Tesser moet betalen precies zo hoog is als de €1700 die de familie kreeg. De gemeentelijke Wmo-ambtenaar (Wet maatschappelijke ondersteuning) heeft afgelopen mei, zo vertelt Paul Tesser, tegen de familie gezegd wel rekening te houden met een eigen bijdrage van 'enkele honderden euro's'. Dat vond Paul Tesser geen probleem. Immers, er was 'maar' €800 gevraagd en €1700 toegekend. Dus enkele honderden euro’s eigen bijdrage klonk niet meer dan redelijk. Nu blijkt dat de eigen bijdrage net zo hoog uitvalt als het toegekende bedrag. Kortom, de gemeentelijke vergoeding voor het spoeltoilet is een sigaar uit eigen doos. Paul Tesser is boos en teleurgesteld.

Tesser: "Ik vind de voorlichting over de hoogte van de eigen bijdrage die je kunt verwachten, heel slecht. Nadat we hoorden dat de gemeente ons vanuit de Wmo die €1700 had toegekend, heb ik geprobeerd om in de Wmo te zoeken naar hoe die eigen bijdrage zou kunnen uitpakken. In de Wmo stond dat de gemeente niet verplicht is om een eigen bijdrage te heffen, maar dat het wel mag. Intussen is het voor mij echt een principekwestie geworden. Dit gaat niet alleen over mij, maar ook over heel veel andere mensen in Nederland.”

Volgens Liane den Haan van de ouderenbond ANBO is het bredere beeld dat mensen pas achteraf te horen krijgen dat er sprake is van een eigen bijdrage. "Je vraagt een vergoeding aan tijdens een keukentafelgesprek en een eigen bijdrage komt vaak niet aan de orde. Vaak pas bij de beschikking, of nog later, horen de mensen dat er sprake is van een eigen bijdrage. Wij horen verhalen van mensen die heel blij zijn dat ze een bijdrage krijgen voor een woningaanpassing, maar die naderhand zo’n hoge eigen bijdrage krijgen dat ze die niet kunnen betalen. Mensen hebben vaak op papier wel vermogen, maar dat zit in stenen, in hun huis. Dan hebben ze niet genoeg geld op de bank voor de eigen bijdrage. De communicatie over dit thema is lang niet altijd helder. Heel jammer, want het zorgt voor veel onrust."

Den Haan: "De ANBO laat het er niet bij zitten. Dat spoeltoilet komt er, maar wij willen niet enkel het echtpaar Tesser helpen. Wanneer het nodig is willen wij ook voor andere kleine woningaanpassingen, die het verschil maken tussen thuis oud worden of in een zorginstelling, een financiële bijdrage beschikbaar stellen. Wij willen de gemeenten laten zien dat het anders moet, anders kan en dat kleine bedragen een groot verschil maken. Via onze website kunnen mensen makkelijk doneren."

"De Wmo heeft teveel beleidsvrijheid overgelaten voor gemeenten. Daardoor lopen de criteria te ver uiteen en helpt de ene gemeente je wel langer thuis te blijven wonen met een beperking, terwijl de andere gemeente dat niet doet. Doodzonde, want een jaar lang in een verzorgingshuis kost de samenleving €80.000 per jaar terwijl woningaanpassingen zoals een spoeltoilet nog geen 1% daarvan (€800) kosten. De Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) is nu de partij om kaders te stellen naar de gemeenten toe, maar die kans laten ze liggen", aldus Den Haan. "In de tussentijd zullen wij als belangenbehartiger met het Hulpfonds een bijdrage leveren."