Belbus: Dubieuze situatie bij de Rabobank

Frits Wolters wil op 5 oktober 3000 euro storten bij de Rabobank in Twello. Dit geld hebben hij en zijn vrouw gekregen van zijn zieke schoonmoeder. Als het geld in de machine geteld is, geeft deze slechts 1500 euro aan. Frits roept de medewerker erbij. Zij ziet in haar computer dat de helft van de biljetten als 'dubieus' is aangemerkt. Volgens de medewerker moeten de 'dubieuze' biljetten naar De Nederlandse Bank om onderzocht te worden op echtheid. Omdat op de stortingsbon slechts 1500 euro vermeld staat, vraagt Frits de medewerker om een bevestiging. Deze schrijft ze uit en binnen 6 weken moet Frits bericht ontvangen over zijn geld.

Omdat Frits na 6 weken nog niets gehoord heeft, nemen Frits contact op met de Rabobank. Ze mogen langskomen op het kantoor in Apeldoorn, want daar valt het filiaal in Twello onder. Ze zijn dan niet in de veronderstelling dat er iets mis is; ze denken dat ze de uitslag van het onderzoek te horen krijgen.

Tijdens het gesprek krijgen ze echter te horen dat het geld nooit gestort zou zijn. In hun systeem is volgens de bank slechts te zien dat er 1500 euro gestort is, het geld heeft dus nooit bestaan. Hier gaat Frits uiteraard niet mee akkoord. Hij heeft immers de bevestigingsbrief van de medewerker.

Hij maakt bezwaar bij zowel Rabobank Apeldoorn (waar het kantoor in Twello onder valt) als het hoofdkantoor in Utrecht. Ondanks meerdere gesprekken blijft Rabobank voet bij stuk houden. De verklaring die geschreven is klopt volgens hen niet en zou bovendien op aandringen van Frits, oftewel onder dwang, zijn geschreven. Hier snapt Frits niks van. In zijn beleving is het totaal niet dwingend gegaan, hij vroeg slechts of hij een bevestiging van de storting kon krijgen. Omdat hij met zijn handen in het haar zit, schakelt Frits de hulp van de Belbus in.

We nemen twee dagen van tevoren contact op met de Rabobank, maar ze willen niet inhoudelijk op de zaak ingaan. Kassa is niet welkom, ook niet zonder camera. Als Amber en Frits aangeven alsnog met een cameraploeg langs te willen komen, is er plotseling wél iets mogelijk. Ze mogen in Apeldoorn langskomen voor een gesprek. Maar wel pas de volgende dag en zonder camera.

In dit gesprek houdt de Rabobank opnieuw vol dat Frits géén 3000 euro heeft gestort. Dat geeft hun systeem immers aan. De medewerker heeft de gegevens verkeerd geïnterpreteerd, waar volgens de bank de fout is ontstaan. We zitten dus opnieuw in een patstelling.

Omdat de medewerker dus een fout heeft gemaakt, komen ze aan het einde van het gesprek toch met een schikkingsvoorstel. Ze willen de 1500 euro alsnog vergoeden, maar omdat de relatie tussen Frits en de bank moeizaam verloopt willen ze deze beëindigen. Frits heeft nog een krediet van 2500 euro open staan, deze schelden ze direct kwijt. Dat klinkt natuurlijk fantastisch; van totaal geen oplossing naar 4000 euro vergoeden in 5 minuten.

Maar er zit een addertje onder het gras: Frits krijgt dit aanbod alleen als Kassa geen aandacht aan de zaak besteedt. Dat riekt naar chantage, daar gaat Kassa uiteraard niet mee akkoord.

We laten het er niet bij zitten. Na een aantal gesprekken ziet de Rabobank uiteindelijk in dat dit geen manier van doen is. Frits krijgt gewoon zijn geld terug. De bank betreurt hoe het is gelopen, maar zeggen ondanks de gang van zaken samen tot een passende oplossing te zijn gekomen.