Redacteur Jorien: nostalgisch spoorboekje en oud en nieuw (update week 4 + vlog)

Het ging niet van een leien dakje: een maand zonder smartphone, want altijd online bereikbaar zijn, is een vanzelfsprekendheid geworden. In december moest niet alleen ik mij aanpassen, maar dwong ik ook vrienden, familie en onbekenden alternatieven te vinden door mijn smartphoneloze leven.

Persoonlijke assistentie
De Google Play Store en de App Store van Apple staan vol met handige apps om ons leven eenvoudiger te maken. Maar hierbij een kritische noot: hoe minder actie je zelf hoeft te ondernemen, hoe groter het gemis is als die ondersteuning plots wegvalt.

Kant-en-klare brokjes
Mijn afhankelijkheid van die digitale assistentie is mij de afgelopen maand duidelijk geworden. ‘Even’ de route laten uitstippelen door GoogleMaps, ‘even’ de NS- of 9292-app mijn treintijden laten berekenen, of NOS het breaking nieuws razendsnel aan mij voor laten schotelen: allemaal onmogelijk. Ik ben gewend dat nieuwe informatie in kant en klare-brokjes aan mij wordt opgediend.

Het nostalgische spoorboekje
‘Vroeger had je nog gewoon een spoorboekje’, riep mijn moeder verontwaardigd na mijn zoveelste zucht en ze vervolgt: ‘we zijn nu lui geworden.’ Een woordvoerder van de NS stuurde mij een oud spoorboekje uit de collectie van het spoorwegbedrijf op, zodat ik zelf kon inzien of we inderdaad ‘minder zelfredzaam’ zijn geworden.

Treintijden checken in 1997-1998 voor Dummies
Stel: je wilt van Hilversum naar Leiden. Welke treinen kun je dan nemen en bij welk perron moet je overstappen? Aan het begin van het spoorboekje is een 'uitgebreide gebruiksaanwijzing met voorbeelden' te vinden. En dat blijkt niet voor niets.

Met een bijbehorende uitklapkaart kijk je eerst via welke lijnen de stations met elkaar zijn verbonden. Het nummer bij de lijn verwijst naar een tabel met treintijden. Na een beetje puzzelen kom je er wel uit!

Oorbellenjacht
Een paar dagen voor oud en nieuw was ik bijna niet meer te houden: de smartphone mocht weer aan. Bewustwording en meer rust ruilde ik weer in voor comfort en sociaalgemak. Mijn smartphone moest met een klein pinnetje open. Terwijl iedereen vuurwerk afstak, was ik naarstig op zoek naar een oorbel, die mijn simkaart van mijn oude Nokia naar mijn smartphone kon verhuizen.

Conclusie
Ik ben erachter gekomen: een smartphone is niet onmisbaar. Ook pak ik niet meer als ik even alleen ben of ergens sta automatisch mijn telefoon. Ik hoop dat dit de komende maanden zo blijft. Over een paar weken geef ik een update over de langetermijneffect van de maand zonder smartphone. Of zal ik weer lineareacta in mijn oude gedrag terugvallen?