Overgewicht te lijf met cactusvezels?

Reclamemakers zijn de erfopvolgers van de standwerkers, die eeuwenlang op jaarmarkten met mooie praatjes de meest idiote producten wisten te verkopen. Wondermiddelen tegen kwalen waren bij uitstek geschikt voor deze aanpak.

Tegenwoordig worden bonafide medicijnen door artsen voorgeschreven, maar er blijven allerlei receptvrije producten te koop. Middeltjes om af te vallen, zijn in dat segment zeer succesvol. Het gaat altijd om producten, die met veel tamtam en pseudowetenschap in de markt worden gezet. Een maand of vier geleden was het Somatoline . Volgens de reclamespot kon deze fantasierijk samengestelde crème in twee weken tijd, stevige bovenbenen met 30 procent in omvang doen slinken. Een waanzinnige bewering, maar veel mensen zijn zo ongelukkig over hun gewicht, dat ze bereid zijn alles te proberen. Het product werd een hit.

Medical = marketing
Sinds kort wordt er op televisie woest geadverteerd voor XL-S Medical. Bij zo’n naam moet je als consument meteen op je hoede zijn. Dat woordje ‘Medical’ is bedoeld om te suggereren dat het hier om een middel gaat uit het medische domein. Dat is typisch zo’n truc die wordt toegepast door marketingmensen, die heel goed weten dat het middel daar juist niet thuishoort.

Gedroogde cactusbladeren
Wat wordt er beweerd over XL-S Medical? Het komt erop neer dat het actieve bestanddeel Litramine is, een mooi woord voor de gedroogde bladeren van een bepaalde cactus. Deze vezels zouden de wonderbaarlijke eigenschap hebben dat ze tot 27,4 procent van de voedingsvetten in de darmen kunnen absorberen. De vezel en het vet zouden een onverteerbare bonk vormen, die het lichaam zonder problemen via de endeldarm verlaat.

Tot achter de komma
Dat percentage heeft al iets vreemds, 27,4 procent is wel erg exact. Logischer zou zijn om te zeggen: tot wel een kwart. Maar ja, cijfers achter de komma zien er lekker wetenschappelijk uit. Waarom wordt er trouwens niet gesproken van grammen vet die per dosis kunnen worden gebonden?
De producent beroept zich op allerlei onderzoeken, die de werkzaamheid van het middel onomstotelijk aan zouden tonen. Kassa’s collega’s van de BBC-site namen de handschoen op en gaven voedingswetenschappers de opdracht om die onderzoeken boven water te krijgen. Na een grondige zoektocht door de wetenschappelijke databanken was het eindresultaat zoals te verwachten: geen enkel serieus wetenschappelijk onderzoek te vinden.

Totdat er wel gedegen onderzoeken op tafel komen, moet dit ‘wondermiddel’ worden toegevoegd aan de lange rij onzinnige afvalproducten. Ik voorspel overigens dat het een commercieel succes wordt.

Columnist: Peter Hendriks