Logo Kassa
Het consumentenplatform van BNNVARA.

De juiste bron

28-10-2004
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
1123.jpg
De juiste bron is een column van Gerrit Jan Bel. Gerrit Jan is redacteur consumentenzaken bij HCC , de vereniging van computergebruikers en schrijft consumentenrubrieken en artikelen voor verschillende computerbladen en de website Computerconsument.nl .
Wilt u over deze column discussiëren ga dan naar het forum   
Soms wordt ik wel eens wat bestraffend toegesproken door een afdeling Voorlichting wanneer ik voor een artikel direct bij een medewerker van een bedrijf mijn informatie heb gehaald. Dat is tegen het zere been; het wordt als een wat slinkse manier van werken beoordeeld en bovendien vinden ze dat ik dan niet bij de juiste bron (afdeling Voorlichting) te rade ben gegaan.
Om de situatie even duidelijk te schetsen: ik ben journalist en houd me bezig met consumentenzaken voor HCC (de vereniging van computergebruikers). Daarvoor schrijf ik onder meer artikelen voor consumentenrubrieken in verschillende computerbladen en de website Computerconsument.nl .
Een beetje ‘consumentengevoel’ moet je voor dat werk natuurlijk hebben, maar dat zit bij mij wel goed. Al op jonge leeftijd mocht ik graag de levensduur van drop, spekkies en speelgoedautootjes testen. Die bleek overigens in alle categorieën flink tegen te vallen. Inmiddels weet ik ook dat ik een unieke consument ben. Vrijwel altijd als ik naar de winkel terugga met iets waar wat aan mankeert, zegt de verkoper dat ik echt de eerste ben die daarover klaagt. Hij is ook altijd zeer verbaasd ("Nog nooit meegemaakt, meneer"), maar wel beslist ("Neemt u dat maar van me aan").
Aanvankelijk maakte zo'n mededeling me wat schuchterder. Dat werd zeer gewaardeerd door verkopers, die dat ook als de enige juiste reactie zagen. Tegenwoordig ben ik wat brutaler. Omdat het mankement toch zo'n zeldzaamheid is, vraag ik nu maar meteen om het defecte ding om te ruilen voor een goed werkend exemplaar. Dat wordt minder gewaardeerd door verkopers. Ik moet dat volgens hen anders zien. Hierna volgt hun zienswijze, die inderdaad duidelijk verschilt.
En toch koop ik echt geen andere dingen dan anderen. Sterker nog, zodra in de loop van een verkoopgesprek duidelijk wordt waar mijn oog op neigt te vallen, neemt de verkoper me meestal enigszins apart en laat op vertrouwelijke toon weten dat ik op het punt sta een heel verstandige keuze te doen. Hij heeft namelijk precies hetzelfde apparaat thuis… en het bevalt uitstekend. Ongelooflijk maar waar, alle kenners in Nederland hebben thuis dezelfde spullen als ik, maar na een tijdje is het wel mijn waterkoker die stuk gaat.
Inmiddels weet ik ook dat ik als consument dingen krijg te horen die ik als journalist niet zou horen. Dat werd onlangs nog duidelijk toen ik, naar aanleiding van vragen van diverse mensen waarvan de digitale camera het niet lang na de garantietermijn had begeven, wel eens wilde weten wat nu eigenlijk de levensduur van zo’n ding is.
Gelukkig kan dat vrij eenvoudig. Volgens de wet mag een consument namelijk afgaan op alle beweringen die een verkoper of een fabrikant over een bepaald product doen. Adverteert Miele dat zijn wasmachines zeker tien jaar lang meegaan, dan mag je daar ook van uitgaan. Datzelfde geldt voor een verkoper (die deskundig wordt geacht) in de winkel die eveneens iets specifieks over de kwaliteit of de levensduur van een product zegt.
Dus belde ik met de afdelingen Verkoop of Klantenservice van fabrikanten en importeurs en vroeg (als consument) hoelang ik mocht verwachten dat hun digitale fototoestellen meegingen. De antwoorden varieerden van vijf tot twintig jaar. Wilt u hier eventueel meer over lezen klik dan hier .
Die onderzoeksmethode wordt niet altijd gewaardeerd. Dat bleek in dit geval tenminste naderhand uit de reactie van een voorlichter. Toen hij het aantal jaren hoorde dat de afdeling Verkoop me had doorgegeven zei hij ontzet dat “ze dat helemaal niet mogen zeggen”. Wat hij eigenlijk bedoelde was dat de meegedeelde (fraaie) levensduur wel was bedoeld als aardige verkoopinformatie, maar zeker niet bestemd voor een publicatie waar mensen later nog op kunnen terugvallen. “En u weet toch dat u bij ons moet zijn met vragen?”, kreeg ik nog enigszins wrevelig te horen. Ja, je wordt soms op het matje geroepen. Maar ze kunnen me wat. Als ik wil doorgeven wat de ‘gewone’ consument te horen krijgt, zal ik mijn oor toch bij dezelfde bron te luisteren moeten leggen en me ook als iedere andere consument moeten gedragen.
Voor een goed resultaat moet je je beroep dus wel eens even onvermeld laten. Had Kassa dat bijvoorbeeld niet gedaan tijdens het dagje uit met ETT , dan was men hoogstwaarschijnlijk de bus niet eens ingekomen. Met een verborgen camera lukte het wel en daardoor konden we vernemen hoe de ETT-gastheer/verkoper over zijn gegijzelde publiek dacht. Hij verzocht iedere aanwezige oudere van dagen die het durfde te wagen zijn gewonnen prijs op te eisen duidelijk nu meteen de zaal te verlaten en alvast naar huis te lopen. Dat was toch verrassend: zoiets hoor je zelden via een afdeling Voorlichting van een bedrijf.
Ik blijf er bij: voor de juiste informatie moet je bij de juiste bron zijn.
Gerrit Jan Bel

Meer over:

columns
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Meld je snel en gratis aan voor de Kassa nieuwsbrief!