Floortje Blijft Hier: Aafke's verhaal

Tijdens deze moeilijke periode leren we dingen over onszelf waar we voorheen nooit over hebben nagedacht. Juist tijdens onverwachte omstandigheden kun je nieuwe dingen leren en ontstaan er nieuwe mogelijkheden. Zo kom je meer te weten over het leven dan ooit tevoren. Ook de 31-jarige Aafke ontdekte meer over zichzelf en ging juist kansen zien toen corona opkwam.

Aafke is opgegroeid op een boerderij in Brabant, en woont momenteel al ongeveer 15 jaar aan zee in Den Haag. Als klein meisje ontdekte ze al een liefde voor buiten eten. “We leefden met de seizoenen. Binnen of buiten eten, riep mijn moeder vaak aan het einde van de zomer. Mijn broer en ik riepen zo lang mogelijk ‘buiten’. Er is iets magisch moois aan buiten eten. Dan ontstaat er opeens vrijheid en verlangen.”

Uiteindelijk is uit deze liefde voor buiten zijn en genieten van de natuur haar onderneming Buitenontbijtjes ontstaan. “Om de balans voor mezelf erin te houden sprong ik vaak ’s ochtends vroeg met een ontbijtje op de fiets, wat ik op het strand of in het bos in alle rust opat. Het moment nog voor de wereld ontwaakt, even stil kunnen staan bij de dag, bepalen wie je wilt zijn vandaag, de rust in je lichaam voelen. Het maakte een enorm verschil voor de rest van de dag. Bovendien ga ik gewoon ontzettend stralen van een vers ontbijtje, waarmee ik echt voor mezelf zorg. Gezond, voedzaam en lekker. Dat gun ik anderen ook, zo wil toch iedereen zijn dag beginnen? Toen ik écht niet meer in de corporate wereld wilde werken, stelde ik mezelf de vraag: als niks ertoe doet, je geen geld hoeft te verdienen, wat zou je dan het liefste doen? Ik kwam uit op ontbijtjes maken in de natuur. Ik hou enorm van mensen helpen, gezond voeden, verwennen, verrassen en verzorgen, de combinatie met natuur maakte het af. Ik zie een kans en ga gewoon, waar ik voorheen het idee liever in mijn hoofd liet bestaan en er niet aan begon.”

“Het was vooral zoeken naar de balans tussen verwachtingen en vrijheid, ik heb geen openingstijden, geen vaste dagen, geen menukaart. Je kijkt online waar ik sta, reserveert een plek en komt aanwaaien, en na 11 uur ga ik weer weg. Het blijkt enorm goed in de smaak te vallen; geen verwachtingen, maar een stukje vertrouwen dat het goed komt, dat ik voor je zorg. De winst is voor veel mensen dat er geen keuzestress is, je geniet van wat je krijgt. Vanaf het begin heb ik eigenlijk altijd vol gezeten. Dat is enerzijds omdat ik maar 10/12 plekken heb, maar dat houdt het juist zo fijn kleinschalig. Ik mag dat doen waar ik zo van geniet, en mag tegelijkertijd zoveel mensen blij maken, iedereen gaat stralend weg, inclusief ikzelf.”

Toen het coronavirus voor het eerst opkwam in Nederland, bracht dat voor bijna iedereen verandering, ook bij Aafke. Zij had echter een optimistische houding: “Het verbaast me dat ik zo gemakkelijk de nieuwe situaties omarm, dat er zoveel is waar ik van geniet. En misschien ook wel dat ik nu sneller durf. Door die rust en ruimte voelde ik een enorm verlangen om deze periode als een kans te zien. Wat kan er wél. Toen we opeens binnen moesten blijven, merkte ik dat mensen elkaar juist wilden bereiken, dat kon opeens via mijn ontbijtjes aan huis. Daar kreeg ik zoveel energie van. Zó kan het ook. En opeens kon ik veel meer mensen blij maken, ik zat niet meer vast aan mij beperkte plekken, maar maakte opeens 24, 36 en met Moederdag zelfs 50 ontbijtjes.”

“Probeer alleen te kijken naar wat er wel kan, en niet te blijven herhalen wat er niet kan. Probeer die gedachtes eens om te draaien. Vraag jezelf wat je wél wilt en ga dat doen. Weet je het even niet? Wacht dan gewoon. Durf de leegte er te laten zijn, durf te voelen wat er gebeurt als je die ruimte niet opvult. Iets wat je niet bedacht hebt. Wacht eens met iemand bellen, een spelletje of een taakje in het huishouden, en zie wat de dag je brengt.”