De Wereld Draait Door is gestopt. De talkshow met Matthijs van Nieuwkerk had op 27 maart 2020 de allerlaatste uitzending. 15 seizoenen lang is DWDD op de buis geweest. Je kunt hier op de site nog uitzendingen en fragmenten terugkijken.

Al deze geboren rocksterren hebben het jong geleerd

10-02-2016
  •  
leestijd 5 minuten
  •  
269 keer bekeken
  •  
roel van velzen kinderfoto keyboard
De DWDD-uitzending van 10 februari stond geheel in het teken van muziekles op de basisschool. Die is nagenoeg verdwenen, maar Jet Bussemaker en Joop van den Ende proberen miljoenen euro's bij elkaar te krijgen voor het project Méér Muziek in de Klas. En dat is maar goed ook, want sterren als Roel van Velzen, The Voice-winnares Maan, singer-songwriter Lucky Fonz III en huisband-leider Lucas Hamming zijn ook allemaal in de muziek beland doordat ze al heel jong in aanraking kwamen met muziek. 
Lucky Fonz III (singer-songwriter en ex-huisband)
‘Mijn vader speelde altijd piano en ik vond dat heel fijn vroeger. Ik denk dat ik daardoor piano wilde leren spelen. Die pianolessen zelf zijn ook heel goede herinneringen. Ik weet nog hoe ik voor het eerst twee handen mocht gebruiken. Ik drukte twee toetsen tegelijk in en ik had door dat het geluid dat toen ontstond meer was dan alleen die twee noten. Ik had iets nieuws gemaakt! Dat kwam op mijn achtste aan als een mokerslag: wauw, ik kan echt toveren met die piano!
Mijn pianolerares, Frieda Schils, zei altijd dat muziek iets is voor je eigen plezier. Als ik geen zin had om te studeren of ik het stuk stom vond, hoefde ik van haar niet per se naar de les te komen. Daardoor is mijn relatie tot muziek echt een liefdesrelatie gebleven. Ik denk dus dat opgedrongen muziekles voor kinderen niet zo’n goed idee is, maar ik vind wel dat ieder kind toegang moet hebben tot muziek. Zodat áls er een muzikaal zaadje aanwezig is, het de ruimte krijgt om te ontkiemen.’ 
Lucky Fonz III piano kinderfoto
Maan (winnares The Voice en tafeldame bij de thema-uitzending Méér Muziek in de Klas)
‘Mijn eerste herinnering van een liedje dat ik kon zingen is al heel oud. Ik was drie en we zaten in de auto op weg naar ons vakantieadres in Italië. Die hele rit heeft er een cd van Marco Borsato op repeat gestaan. Het nummer 'Als Er Nooit Meer Een Morgen Zou Zijn' was echt mijn lievelings, maar ik noemde dat nummer ‘Pijn’, omdat ik altijd uit volle borst de zin meezong: Doet het je stiekem geen pijn?! Je kunt je voorstellen hoe bijzonder het voor mij was dat Marco mijn coach was bij The Voice. Dat ik een duet met hem mocht zingen in de finale was al helemaal een kinderdroom die uitkwam.
Ik heb op de vrije school gezeten en daar wordt heel veel tijd besteed aan dingen als muziek, drama en tekenen. We hadden niet echt zangles, maar zongen wel de hele dag: als we de school binnenkwamen, bij het eten. Dat heeft denk ik veel gedaan aan waarom ik nu zangeres ben. Ik heb wel op dwarsfluit- en pianoles gezeten en ook heel even op zangles. Oh, en op school hebben we met de hele klas blokfluitles gehad! Op dat moment vonden we het heel saai en stom, maar achteraf vind ik het erg bijzonder omdat niet zo heel veel mensen dat hebben gehad. Ja, behalve de generatie van mijn moeder dan.’
Maan kinderfoto met microfoon
Lucas Hamming (huidige huisband van DWDD)
'De familie aan mijn moeders kant is heel muzikaal. Op verjaardagen en met kerst werd altijd muziek gemaakt. Ik zag hoe gezellig die evenementen altijd waren en vond dat echt geweldig. Als mijn ouders naar een concert gingen, dropten ze me ook vaak bij mijn oom. Dan waren zij bij David Bowie of Paul Weller en zat ik bij hem met instrumenten te kutten. Gitaar vond ik altijd het gaafst. Er moeten ook beelden van mij zijn waar ik met een dvd van The Who meespeel, op een gitaar die ik zelf van K’NEX gebouwd had. Toen ik van mijn moeder op muziekles mocht, moest ik van haar echter eerst keyboard leren spelen. Ook leuk, maar na twee jaar wilde ik toch echt overstappen op die grote liefde van mij: gitaar.'
Lucas Hamming kinderfoto gitaar
Sander, één van de zangers van Tangarine (ex-huisband)
'Op vrijdag had onze basisschool altijd een weekafsluiting en dan mochten alle kinderen iets opvoeren. Daar is het voor ons begonnen. Wij waren altijd wel geïnteresseerd in muziek maken, op verjaardagen en met Sint-Maarten zongen we bijvoorbeeld vaak super-overdreven. Maar de weekafsluiting was ons eerste podium. Daar hadden we de kans om zelf verzonnen dingen op te voeren. We hadden thuis een handjevol platen en die zongen we dan a capella, met dansjes erbij: Simon & Garfunkel, de Bee Gees. Onze ouders hadden maar een kleine muziekcollectie, de rest waren alleen maar platen met psalmen en gezangen. Die deden we niet, dat vonden we echt te saai voor op het podium.' 
Tangarine Sander Kinderfoto microfoon
Roel van Velzen (ex-huisband)
‘Bij ons thuis stonden heel veel muziekinstrumenten, omdat mijn vader muzikant was. Ik kreeg op mijn zesde al een drumstel. Bij allerlei gelegenheden verzonnen we liedjes: voor verjaardagen, een familiereünie of als er een oom overkwam uit Canada. Het verbond ons echt vroeger, liedjes zingen was heel vanzelfsprekend. Toen we daar later op school les in kregen, was het ook echt mijn favoriete vak. We deden vanalles op de basisschool, maar ik herinner me vooral twee heel grote conga’s waar ik nauwelijks bij kon. Die klonken fantastisch. Het mooiste van muziekles vond ik dat je echt iets aan het maken was met zijn allen. De een doet was op een blokfluit, de ander op een conga, pianootje erbij en je hebt ineens iets magisch. Muziek is voor mij dus altijd een uitingsvorm geweest, maar ook echt een samenwerkingsvorm.
Naast de muziekles op school, had ik ook ‘keyboardles’. Van Albert Moerman. Dat was geen goede match. Hij wilde dat ik exact naspeelde wat er op mijn blaadje stond, maar ik speelde op basis van wat ik me kon herinneren dat ik gehoord had. Dat was niet de bedoeling, want zo leerde ik geen noten natuurlijk. EN toen vroeg hij me iets wat me enorm heeft getriggerd en waar ik nu mijn carrière aan te danken heb: nou, fantaseer dan maar een liedje bij elkaar! Ik schreef mijn eerste eigen liedje, voor een meisje waar ik verliefd op was. You’re In My Dreams heette het. Ik was tien of elf en dat was de sleutel. Het was veel leuker dan gewoon leren hoe het moet. Later, toen Baby Get Higher een hit was, werd dat nummer uitgebracht als bladmuziek. Toen ben ik naar Moerman terug gegaan om hem te bedanken voor wat hij voor me heeft betekend én om te vragen of die bladmuziek wel klopte: ik kon het zelf nog altijd niet lezen namelijk.'
roel van velzen kinderfoto keyboard
Zo ziet u maar weer: jong geleerd is oud gedaan. Vandaar dat we onze hele uitzending in het teken van het mooie project 'Méér Muziek in Klas' hebben gestoken. Gemist? Kijk hier de hele uitzending terug:
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.