Oké Aafke, wat is het verhaal achter deze tweet?
‘Ik kende mijn man al doordat hij mijn docent Nederlandse Literatuur was op de Universiteit van Utrecht. Contact zoeken terwijl je in een docent/student-relatie zit is alleen erg awkward en ook lastig, qua wetgeving. Dus dat deed ik niet. Maar nadat alle colleges voorbij waren, had ik in januari 2013 een overmoedige bui en ben ik Bram gaan volgen op Twitter. Hij volgde me heel snel terug, heel schattig, en stuurde me een berichtje. We reageerden steeds vaker op elkaar en raakten in gesprek over van alles. Met name kunst; Bram tweette namelijk vaak heel interessante artikelen. Meestal begreep ik ze niet, maar ik las ze toch zodat ik er in onze gesprekken iets over kon zeggen. In de hoop dat ik indruk kon maken natuurlijk. Uiteindelijk hebben we afgesproken, van het één kwam het ander en nu zijn we getrouwd en krijg ik een kind van hem. Achteraf gezien was onze crush er al tijdens de colleges, maar zonder Twitter waren we nooit bij elkaar gekomen.’
De tweet waar het allemaal mee begon:
Heb je ooit overwogen te stoppen met Twitter? En waarom heb je het niet gedaan?
‘In 2009 begon ik ermee en ik ben één dag gestopt geweest, begin 2011. Dat had iets te maken met dat ik iets naars gezegd had tegen iemand, het zal ook weer eens niet. Ik kreeg toentertijd net wat meer volgers en had nog niet helemaal door dat wat ik schreef ook echt allemaal gelezen werd. In een vlaag van paniek heb ik toen mijn account gedelete. De dag erna zat ik er echter alweer op, onder een pseudoniem. Ik miste de gezelligheid. Het is veel te leuk om de hele dag een beetje rond te hangen en al je troep te kunnen spuien zonder dat het meteen een lang artikel hoeft te zijn. Bovendien leer je allemaal mensen kennen die je vaak nog niet in het echt kent, maar later wel opzoekt. Dat pseudoniem had overigens iedereen ook na een week al door.
Zonder twitter was dit moment er niet geweest en zonder dit moment was een groot deel van mn leven er niet, bedankt
pic.twitter.com/XUWSu2HQ72Nou Rik, vertel: welk moment is dit en waarom is het zo belangrijk?
‘Voor dit moment had ik niet echt veel vrienden, ik was een beetje een buitenbeentje op de middelbare school. Maar nu heb ik een heel grote groep vrienden om me heen die wel bij me passen en dat komt uiteindelijk door Twitter. Een jaar of vier, vijf jaar geleden gingen Kas en ik elkaar volgen. We tweetten veel grapjes heen en weer en hadden wat korte gesprekken over kleine meningen. Niet veel bijzonders, op zich. Op een gegeven moment hadden mijn vrienden en ik het plan naar Graspop te gaan, een Belgische muziekfestival. Kas ging ook. Ik had hem nooit in het echt gezien, maar het leek ons wel gezellig om de tenten van onze groepen bij elkaar te zetten. Deze foto is van vlak nadat de tenten stonden. We zijn er: feestje vieren. Na dat festival werden Kas, ik, Dave en Maxim beste vrienden en dat zijn we nog steeds. Sterker nog; de groep is alleen maar groter geworden. Dave en ik komen namelijk uit Veenendaal, maar zijn via Kas en Maxim in een vriendengroep uit Deventer terechtgekomen, die weer allerlei vertakkingen heeft in o.a. Rotterdam. Dat zijn echt niet allemaal muziekliefhebbers, maar gewoon mensen met wie ik het goed kan vinden.’
Heb je ooit overwogen te stoppen met Twitter? En waarom heb je het niet gedaan?
Kas heeft zijn Twitter op een gegeven moment gedelete, waardoor je nu jammer genoeg niet meer ons eerste tweetcontact kunt terugvinden. Ik heb het ook wel eens overwogen. Gewoon omdat ik het gevoel had dat het minder gezellig werd in het café dat Twitter is en ik mijn tijd misschien beter kon besteden. Het bloedde wat dood. Maar Twitter heeft me zo veel gebracht dat ik het niet kan. Het klinkt heel kansloos, maar Twitter is een toevoeging aan mijn leven. Gewoon gezellig.
Jeffrey Rossen (@Rosssen) – beveiliger en allround twitterbekendheid, 24 jaar Zonder twitter had ik nooit ruzie gekregen met Glennis Grace wat uit de hand liep waardoor ze zelfs een albumrelease cancelde
#lovetwitterVertel Jeffrey, hoe liep deze ruzie zo uit de hand dat het een mooi verhaal werd?
‘Dit verhaal is min of meer mijn
claim to fame
. Voor dit hele gebeuren had ik net 1000 volgers, maar na alle media-aandacht hieromheen, stond ik op 3000 en daarna loopt het dan heel snel op (@Rosssen heeft nu meer dan 55.000 volgers, -red.). Maar goed, het verhaal. Een mentaal gehandicapte fan van Glennis Grace had zijn nummer naar haar getweet in een poging om contact te maken. Zij zag dat echter als stalken en retweette zijn bericht met wat boos commentaar. Maar zijn telefoonnummer stond dus in die tweet en hij werd vervolgens helemaal platgebeld, met vaak niet al te leuke opmerkingen. Nadat er opmerkingen kwamen over de verantwoordelijkheid die iemand met zo veel volgers heeft als zij, haalde Glennis haar tweet weg. Dagen later zag ik echter dat ze de fan belachelijk maakte in een twittergesprek met iemand anders. Dat vond ik zo achterbaks! Toen ben ik haar belachelijk gaan maken, zonder haar te
mentionen
. Iets met dat ik haar hoofd op een paard vond lijken etc. Niet superbeledigend, maar ook niet echt aardig. Ze zoekt blijkbaar op haar eigen naam, want ze zag het en ging er keihard tegenin. Op een gegeven moment wenste ze me dood en dat soort dingen. Dat retweette ik en toen was het hek van de dam, het werd echt een rel op Twitter.
Filemon Wesselink sprong er vervolgens bovenop met zijn tv-programma 'De Week van Filemon'. In een soort 'All You Need Is Love'-setting wilden ze Glennis en mij het goed laten maken met een bos bloemen, maar daar had Glennis echt geen zin in. Dat leidde tot nog meer gedoe, want daardoor pakten ook andere media het ineens op. Later hoorde ik via iemand, die weer iemand in het management of bij de platenmaatschappij kent, dat na al die negatieve aandacht besloten is om de release van haar nieuwe plaat uit te stellen.
Gefeliciteerd met 10 jaar Twitter allemaal! Wij zouden ons ook geen leven zonder meer kunnen voorstellen. Bedankt ook voor alle jaren dat jullie al mee discussiëren via #DWDD. Mocht je onze redactie willen volgen, dan vind je hier
al hun Twitter-accounts
.