Help: wachten op hulp die nooit zal komen

Foto's: The Forge / All3Media

Na wat opstartprobleempjes op de arbeidsmarkt lijkt Sarah (Jodie Comer, Killing Eve , The Last Duel ) als hulp in een verzorgingshuis in Liverpool haar roeping te hebben gevonden. Ze heeft meteen een klik met Tony (Stephen Graham, This is England , Boardwalk Empire , Snatch ), een 47-jarige bewoner met vroege dementie. Dan bereikt de eerste coronagolf de Britse kust.

Als kijker bevinden we ons nu in een vreemd soort vagevuur. Aan de ene kant voelt het nog te vroeg voor een terugblik; tegelijkertijd voelt de chaos van die eerste coronamaanden als een ver verleden.

De dramafilm  Help geeft een gezicht aan een doelgroep die dat eerste half jaar het hardst werd geraakt, maar die voor gezonde mensen zonder eigen familie in een verzorgingshuis toch heel abstract bleef: als een verzameling alarmerende, maar toch ook steriele, statistieken. Van de ruim 48.000 Britten die die eerste drie maanden aan de gevolgen van corona stierven was veertig procent afkomstig uit verpleeghuizen.

De scènes waarin filmmaker Marc Munden ( The Secret Garden , Utopia ) zich specifiek op die eerste momenten van chaos en onzekerheid richt, komen dan ook het hardst binnen. De verwarring onder de bewoners, die niet begrijpen waarom ze opeens hun kleine kamertje niet meer af mogen, en waarom hun familie opeens niet meer op bezoek komt. Iedereen, ook de manager (Ian Hart, The Last Kingdom , The Terror ), tast in het duister. Veel (materiële) hulp van de overheid hoeven particuliere instanties ook niet te verwachten.

De camera volgt Sarah gedurende één hartverscheurende nacht die wel een eeuwigheid lijkt te duren. Ze staat alleen op de afdeling – haar collega’s zijn in quarantaine – en de gezondheid van één van de bewoners gaat met schrikbarende snelheid achteruit. De donkere gangen lijken wel loopgraven, met Sarah – ‘bewapend’ met een stofmasker en een verknipte vuilniszak – als de eenzame soldaat, wachtend op hulp die niet zal komen.

In de laatste akte loopt de film wat van de rails, maar dat doet niets af aan wat ervoor kwam. Help  schijnt een confronterend licht op een groep die al te makkelijk wordt vergeten.