Een eerlijk gelijkwaardig Nederland. Wij zijn voor. Jij ook?

Wat voor invloed heeft een groot trauma op je leven?

29-11-2019
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
555 keer bekeken
  •  
Still 3

Een vliegtuigramp, scheepsramp, aardbeving of een (terroristische) aanslag. Verschrikkelijke gebeurtenissen waarbij altijd te veel mensen omkomen. En de overlevers van deze rampen blijven achter met een flink onzichtbaar litteken. Hoe leren zij hiermee leven?

In de achtste aflevering van Ik durf het bijna niet te vragen vertellen overlevers wat er is gebeurd en hoe dat invloed heeft gehad op hun leven.

De drama’s

Bob en Ferry hebben de aanslag op concertzaal Bataclan in Parijs overleefd. ‘Toen het concert, waar wij waren, in volle gang was, kwamen er drie mannen gewapend met Kalasjnikovs de zaal binnen. Ze begonnen op het publiek te schieten’, vertelt Ferry in de uitzending. ‘Je probeert zo goed en zo kwaad als dat kan weg te komen, maar iedereen probeert dat tegelijk dus je gaat als ratten in een val naar één sluis toe. Je ziet dan gewoon totale paniek. Mensen proberen over elkaar heen te klimmen en trappen elkaar in het gezicht om maar weg te komen’, gaat hij verder. ‘Ik wist zeker dat ik dood zou gaan’, vult zijn vriend Bob aan. Er vallen die nacht 89 doden.

Iemand die ook zeker wist dat ze het niet zou halen, maar dat wel deed, is Line. Zij overleefde de aardbeving in Nepal. ‘Ik was aan het reizen en deed vrijwilligerswerk in Nepal toen de grond begon te trillen. Een aardbeving van 7,8 op de schaal van Richter, waarvan de eerste shock anderhalve minuut heeft geduurd. Ondanks dat ik al op de grond zat had ik continu het gevoel dat ik zou vallen. Ik heb graspollen vastgepakt maar werd alsnog alle kanten op gegooid. De hele wereld werd gewoon vloeibaar', vertelt Line. Ze zag alleen puin en stof. Later hoort ze dat door die aardbeving 9000 mensen zijn omgekomen.

Gevolgen van een trauma

Trauma’s kunnen enorme gevolgen hebben op het leven van iemand. Denk aan: herbelevingen, nachtmerries, schrikreacties, stress en nog veel meer dingen. Vooral nachtmerries zijn een veelvoorkomend probleem. Veel mensen krijgen hier vroeg of laat last van. En als het geen nachtmerries zijn, hebben zij moeite om in slaap te komen. Dit heeft te maken met de adrenaline en de ‘overlevings-modus’ die je lichaam inschakelt door de paniek. ‘Vooral de eerste maanden werd ik iedere nacht zwetend en gillend wakker’, vertelt Amber, overlever van de aanslag op de Ramblas in Barcelona.

Het feit dat bijna alles in het dagelijks leven herinnert aan het drama is erg moeilijk. Zo heeft Jet, die de aanslag met busje in Münster overleefd heeft, erg veel moeite met alledaagse geluiden. Denk aan: kinderen die gillen, autodeuren die dichtklappen en bussen die langsrijden. Ook ziet Jet in alles en iedereen gevaar. Omdat de man die verantwoordelijk is voor de aanslag eruitzag als een ‘hele normale man’.

Het een plekje leren geven

Je leven verandert voorgoed. ‘Maar je leven wordt uiteindelijk ook weer gewoon. Je hebt wel altijd dingen in je hoofd zitten die er vroeger niet zaten. Dus in die zin is het leven voor altijd anders dan daarvoor’, vertelt Bob. Justine, die de scheepsramp met de Costa Concordia overleefde, zegt zich niet meer druk maakt om ‘lullige’ dingetjes. Er zijn namelijk veel ergere dingen, vindt zij. Dit besefte ze zich eerst niet. Maar ook kun je als persoon veranderen; zo vindt Bob dat Ferry een stuk liever is geworden na de aanslag.

Het verwerken van een trauma is behoorlijk heftig. Een plekje geven blijkt erg lastig. De mensen die hun verhaal doen in Ik durf het bijna niet te vragen zijn het er bijna allemaal over eens dat met veel tijd en geduld, je het uiteindelijk een plekje kunt geven. En iedereen doet dat op zijn eigen manier. Misschien slijt het vanzelf, misschien is daar een psycholoog voor nodig, niks is fout. Jet zegt daarentegen dat ze het nooit een plekje zou kunnen geven, maar ermee leert omgaan. ‘Op de begrafenis van mijn man zei ik dat ik gedragen word. Maar dat ik uiteindelijk weer ga staan en ook weer ga lopen. En in het ziekenhuis bij mijn vriend zei een arts dat ik ook weer ga huppelen. En daar hou ik me aan vast. Ik weet niet wanneer, maar ooit ga ik weer huppelen’, concludeert ze.

Kijk hier de aflevering terug  van Ik durf het bijna niet te vragen met overlevers:

Meer over:

overlevers, bnnvara
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.

Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?

Meld je snel en gratis aan voor de BNNVARA nieuwsbrief!